Eens ter plaatse zijn Slow en mske eerst maar een kaart van de omgeving gaan halen en ze besloten tot de wandeling van 11km omdat die, volgens de dame, het meest in het bos zat.

Van de wandeling zelf komt er hier wat verder een filmke, maar enkele zaken vergen toch wat meer uitleg.

Zo had mske tegen Slow gezegd dat, als hij een schone paddestoel zag staan, hij die mocht filmen … omdat mizzD daar begeesterd van is. Niet dat mske dat niet mooi vindt of zo, maar mske is een macrokijker. Ze kijkt naar het geheel. Slow foeterde wat op de mannen die de bermen hadden gekuist want die hadden de paddestoelen stuk gemaakt.

Later zaten Slow en mske genoeglijk hun boterhammekes op te eten daarboven op hun boomstronk toen er een grote groep wandelaars passeerde. Slow keek hen na en fluisterde pseudo onder de indruk: “kijk dat zijn professionelen, die hebben stokken bij”. Nu niet dat de dames en heren aan echte Nordic Walking deden. Neen hoor, die stokken zwiepten maar een beetje mee.

Toen Slow en mske dan weer aan de afdaling begonnen stond het groepje daar ergens tegen de zijlijn … hun bokes op te eten.

Bij een splitsing kwam er een ander groepke van rechts en die ene vrouw zei tegen de andere: “waarom dat die hier nu allemaal met een rugzak rondlopen … dat is nu toch niet nodig!” Waarschijnlijk zag ze aan mskes ogen dat die haar begrepen had want ze keek snel naar de grond, de dikke matoef, dat dikke slaat niet op de omvang van de dame maar op haar matoefigheidsgehalte, en terwijl mske al iedereen die ze tegenkwamen had begroet, deed ze dat nu niet.

Ze was dan ook verwonderd toen ze een man uit dat groepke Slow hoorde aanspreken. Hij vroeg of ze daar van rechtdoor of van boven gekomen waren, want zij deden de wandeling in de tegengestelde richting. En toen ging hij aan Slow vertellen dat ze er bijna waren, dat ze nog een honderdtal meters moesten en dan op de grote baan kwamen die ze moesten volgen en dan kwamen ze vanzelf wel bij hun beginpunt uit. Dat terwijl mske nog geen 11km gevoel had en zeker geen nood aan bij het beginpunt uitkomen.

Ze kwamen inderdaad op de grote baan. Maar die moesten ze niet volgen. Die moesten ze over. Maar dat kon je niet al te goed zien want het plaatje zat zo wat halvelings achter een haag en ook de kleur was helemaal afgebleekt zodat Slow eerst had gedacht dat het het nummerplaatje van de piket was. mske grinnikte als ze aan die groep tegendraadsen dacht. Dat komt er van van in de tegengestelde richting te lopen. “Dat zijn professionele verkeerdigaards” zei Slow terwijl ze verder gingen en aan …

… een wei kwamen waar twee paarden hen vrolijk tegemoet kwamen gesneld. En aangezien die paarden geen rotopmerkingen maakten kregen ze wel een begroeting en een aaike over hun neus. En toen de kleinste van de twee ineens aan de paal begon te bijten wist Slow dat dat een echte professionele paalbijter was. Geen pilaarbijter, dat is nog iets anders.

Wat verder stond Slow verrukt stil. Daar schemerde wat rood tussen de bomen. En daar waren er geen professionele kantkuisers gepasseerd. mske dacht dat er sommigen wel zou watertanden bij al dat moois. Met tientallen stonden ze daar tussen de bomen en dan je enkel de kant zien, want het bos betreden was er niet bij aangezien men dat zo schoon had gevraagd.

Slow filmde en filmde en filmde al wat rood was, met of zonder stippen.

Dan kan je hier naar het filmke kijken.

Op het einde, tegen dat mske zelf wel het gevoel kreeg dat ze er bijna waren, voelde ze aan haar water dat ze fout zaten. Zo ineens. Ze stopten en keken rond, maar zagen nergens plaatjes, enkel een werf. Ze hebben dat laatste eindeke dan maar langs de hoofdbaan gedaan. Ze hadden beter daar ter plaatse naar de kaart gekeken, want nét daar waar mske dacht dat het niet snor zat, daar zat die afslag, jawel, verstopt achter die werfomheining.

Ze hebben hun voeten dan maar onder een tafelke geschoven en hebben er een kriek en een donkere op gedronken.

mske die gedacht had dat het een goed vermagerdagske zou zijn, zo niks dan boterhammen en flink stappen, was er aan voor de moeite want eens thuis hadden ze nog honger en Slow heeft een hele berg frieten gebakken met al de bitterballen die er nog in de diepvriezer staken.

Buitenlucht maakt hongerig.