De man was erg emotioneel toen hij het volgende voorval aan mske vertelde. Wij laten de emoties er af.

De man bukte zich over de put, zoals hij zich in het verleden al zo dikwijls over de put had gebukt, steunend op zijn linker arm. Maar in het verleden was hij nog nooit door die arm gezakt. Nu wel. Hij viel in de put met zijn hoofd eerst. De bloempot, die door de val van de man ook in de put viel, maakte dat de man vast kwam te zitten. Hij kon noch voor noch achteruit.

De vrouw was naar haar kleinkindjes. Toen ze thuis kwam, dacht ze dat haar man in de tuin was, zoals hij zo dikwijls in de tuin is. Wat haar plotseling verontrustte weet ze niet goed, maar feit is dat ze de tuin inschoot en tot haar grote schrik de benen van de man uit de put zag steken. Op dat ogenblik zat de man al drie uur vast in die put.

Ze trok aan zijn benen en dacht het ergste bij het zien van zijn hoofd. Ze heeft de buurt bijeen geschreeuwd want ze wou er niet weg gaan om te gaan telefoneren. De buren hebben de man naar het terras gedragen.

De dokter kwam, nam de bloeddruk en dat was het. De hulpdiensten kwamen er aan. Die mensen schrokken en een van hen heeft gevloekt: “verdomd *naam*! Blijf bij mij! Verdomme blijf hier!”

Dat heeft de man gehoord. En stilaan is hij terug gekomen.

Dit zijn enkel de nuchtere feiten. Meer willen we er niet over kwijt.