Eigenaardig vond mske het. Eigenaardig dat de mix het donkere brood niet meer voorradig is. Enkel nog voor het witte en het boerenbrood en dan nog. Het witte is meestal ook al weg.

Zo hebben Slow en mske dat enkele keren op bestelling genomen, maar door hun voortdurende uithuizigheid van de laatste maanden is dat niet meer zo gemakkelijk. Dus nemen ze, telkens als ze in de Colruyt passeren, de aanwezige bloem voor wit brood maar mee. Alles.

Het was rap duidelijk dat zij niet de enigen zijn die het doen, want soms leggen ze hun hand op een ijle nest.

Laatst wilden ze net de Colruyt binnenstappen toen er een vrouw buiten kwam, een vrouw met veel broodmix voor wit brood in haar karreke. “Aha!” zei mske “we moeten niet meer naar de witte gaan kijken”.

En ze babbelden met de vrouw en die vertelde identiek hetzelfde als Slow en mske. Ze zei wel dat ze de helft aan hen wou laten, maar dat was niet nodig, want mske had twee dagen ervoor het schap al geplunderd.