mske is omver gereden! Echt hoor, ik zever niet. Ze is omver gereden door een man op een fiets.

Dat kwam zo. Zoals naar gewoonte reden ze hier de berg op. Zoals naar gewoonte reed mske op kop.

Maar wat zag mske daar nu liggen tussen de maïsstengels? Dat leek wel zo een zilverkleurig mini-emmertje dat zo dikwijls als decoratie gebruikt wordt.

mske week wat uit om Slow er tussen te laten, ze stopte, keek om waar Slow was en die reed haar gewoon met fiets en al omver.

Natuurlijk viel mske op die knie waar ze vorig jaar in mei ook al op viel. Natuurlijk deed die knie terug pijn. Natuurlijk viel mske ook nog op haar elleboog. Natuurlijk deed die elleboog ook pijn. Natuurlijk stak mskes wijsvinger tussen haar stuur en haar rem. Natuurlijk had mske ook nog pijn in haar wijsvinger.

mske zette zich zelf recht. mske zette haar fiets recht. Ze vroeg een paar decibellekes luider dan normaal: “waar zat jij nu naar te kijken?” Slow zei beteuterd: “naar mijn vitessen”. Zegt mske: “en wij maar tegen de kindjes zeggen dat ze moeten kijken waar ze rijden”.

Slow vroeg: “waarom stopte je nu eigenlijk?” mske had geen zin om het uit te leggen, ze was bang voor haar knie en stond met haar wijsvinger in haar mond. Ze keek naar haar broek, die was niet kapot. Ze keek naar haar fleece. Die was ook nog heel.

Ze zijn dan maar naar de braderie gereden en die stelde ook niet veel voor. Er stonden tentjes. Tentjes met eten, tentjes met drinken en tentjes met verkiezingsventjes.

Vrijdagavond voelde mske ineens de pijn … in haar rechtervoet. Dat was wel echt schrikken, want met het evenement in aantocht … ’s Nachts voelde ze die voet ook constant. Maar zaterdagmorgen was er nog enkel de knie, tot ze de trap afkwam, toen voelde ze die voet ook nog lichtjes.

Als die knie nu nog stopt met zeuren zal het bij mske uiteindelijk enkel op blauwe plekken uitdraaien. Slow zijn kuit echter is geschroebd.

mske zei: “ik rijd niet meer op kop”, maar dat wil Slow niet. Ik kan dat begrijpen. Wie gaat er dan uitkijken dat hij nergens tegen rijdt?