De trein stormde met enkele minuten vertraging het station van Maastricht binnen. Een massa passagiers wilden er uit, een massa passagiers wilden er in.

De twee Belgen bemachtigden zich een plaats waar ze met hebben en houden konden zitten.

Na het vertrek nam de conducteur het woord en vertelde dat de trein enkele minuten vertraging had door het uit- en instappen van de passagiers. Er klonk wat gemor in de wagen. De conducteur vervolgde: “en ook door het te late aankomen van de trein natuurlijk”. De ganse wagen zei beamend: “aaaah”.

Wat later kondigde de vrolijke olijkerd aan dat ze in Sittard zouden gekoppeld worden aan de trein uit Heerlen en dat die koppeling wel eens gepaard kon gaan met een schok. Hij raadde de passagiers dan ook aan zich goed vast te houden.

Nog wat later kondigde de olijke vrolijke aan dat die koppeling niet doorging aangezien de trein uit Heerlen, Heerlen niet uit geraakte.

Drie treinstellen maar en dat op het spitsuur in de ochtend. De twee Belgen keken elkaar aan en keken naar hun koffers. De conducteur deed zijn ronde maar zei niets. Ah neen, de grote koffers stonden op de grond en er was nog plaats genoeg in het treinstel.

In Roermond keken de twee Belgen naar de menigte die de trein op wou. Even later was het een gewemel van belang eer iedereen een plaats had.

De kleine Belg nam haar tas op schoot, de andere kleinere bagage stak in het bagagerek. De conducteur riep om dat ze wat eng behuisd waren en dat iedereen verzocht werd de bagage op de daartoe voorziene plaats te stoppen.

In Weert keken de twee Belgen naar de menigte die de trein op wou. Even later was een gewemel van belang maar nu vond niet iedereen een plaats. Bij de twee Belgen kwam een jongeman te zitten die het er voor over had om zijn benen wat eigenaardig rond die grote koffer te draperen.

De conducteur gaf te kennen dat iedereen, die zijn koffers of tas nog op de zetels had staan daar het recht toe had, mits ze daar ook een ticket voor hadden genomen, maar dat hij dat dan wel graag wou zien. Verder vroeg hij de passagiers om wat in te schuiven zodat iedereen zou kunnen zitten.

De kleine Belg kreeg de hippentrip van de situatie, de grote Belg een volle blaas. Terwijl hij de sanitaire voorzieningen met een bezoek vereerde vertelde de conducteur op vrolijke wijze dat ze in Eindhoven uiteindelijk toch die trein uit Heerlen er gingen tegen aanknallen zodat iedereen ruimer kon gaan zitten.

De twee Belgen stonden op, namen hun bagage en vochten zich een weg door de mensen. Aan de deur gekomen hoorden ze het laatste bericht: de koppeling zou wel een schok kunnen geven, de passagiers werden verzocht zich vast te houden, maar aangezien ze toch allemaal zo op elkaar zaten gedrumd bestond er toch geen gevaar tot omvallen.

Hij voegde er nog aan toe: “maar mocht u toch deze gezellige trein willen verlaten, vergeet u op het perron uw OV chipkaart niet uit te checken”.