Ze zaten met hun vieren in de wachtzaal van het station toen de man binnen kwam. Hij kreeg Slow in het oog en ineens ging hij lichtjes anders lopen. Wat uitdagend. Slow keek naar mske. Hij trok grote ogen. mske keek naar Slow. Ze fronste.

Toen ze naar hun trein gingen en mske tegen Amke en Ella zei: “volg Slow maar” hoorden ze de stem daar ergens terzijde van de reling, die vroeg: “ah, is dat ook ne Slow?” en hij lachte net alsof hij een goeie mop had gehoord.

Slow liep door alsof hij niets had gehoord en mske liep door alsof ze niets had gehoord terwijl ze maar verder tegen Amke en Ella babbelde.

Wat moet je daar nu van denken? Zo zot als een voordeur? Zo zat als een kanon? Of was er wat meer gaande?

Dat kan je natuurlijk niet met zekerheid zeggen. Dat is al net als die keer dat mske in het zwembad na het zwemmen onder de douche stond en een onbekende vrouw aanbood dat mske haar shampoo zou gebruiken. En dat terwijl mske zelf haar eigen shampoo bij had. Meer nog, er al volop mee aan de gang was.

Nee je kan het niet weten. En dan zijn er die beweren dat je je vereerd zou moeten voelen.