Slow en mske stapten dus op die trein van Utrecht naar Amersfoort en vonden zich een plaatske.

Slow begon de koffers goed te zetten en wou de tassen in het bagagerek zetten. mske deed teken dat dat niet hoefde. Ze moesten maar een kwartier met die trein mee.

“Waarom niet?” vroeg Slow. mske deed haar vinger voor haar lippen en wees op de “S” op de ruit. “Mag je dan niet praten?” vroeg Slow. “Neen!” schudde mske en zette nogmaals haar vinger voor haar lippen. “Hoe belachelijk!” zei Slow.

mske fronste en deed geluidloos “sht”. Slow zuchtte en verdween. Toen hij terugkwam wist hij te vertellen dat de deur erg stroef ging. Toen mske ook even naar het klein buroke wou maar het niet zag zitten om door die eerste klaswagen te wandelen verkondigde Slow dat ze die deur wél open kreeg mits enig aandringen.

mske heeft hem dan maar een elleboogstoot gegeven.

Maar zo werkt het blijkbaar niet. mske, die al meer met die treinen reed dan Slow ging telkens in een stiltezone zitten, gewoon omdat ze alleen was en het wàs ook stil. Maar als we zo wat rondlezen op het net blijkt dat het ook dikwijls fout gaat.

Dat hadden ze dan in het terugkomen op de rechtstreekse trein naar Utrecht. Slow stapte weer in een wagon met een stiltezone en plantte zijn koffers neer bij drie van die klapstoeltjes en dat terwijl er elders in die trein nog zoveel zitplaatsen waren waar ze ook comfortabel konden zitten én praten maar waarvoor ze weeral een ganse trein door moesten sjouwen met die koffers.

Eerlijk? Op dat ogenblik had hij het geluk dat mske in de stiltezone niet efkes haar gedacht wou zeggen. Ze keek alleen wat boos en gebaarde dat ze genoeg betaalden voor een zeteltje. Slow grijnsde wat verveeld, zei niets, maar wees naar de vrouw die al de hele tijd aan het woord was. En erg luid op de koop toe. “Nog mooier” dacht mske. Ze zat daar op een ongemakkelijk stoeltje en kon nog niet eens van de stilte genieten door die babbelut en dat met een rit van een uur voor de boeg.

Maar de redding was nabij, want toen de vrouw aan de overkant van het gangpad zich in de discussie ging mengen, zette de andere vrouw, aan de overkant van het gangpad, maar dan ter hoogte van Slow en mske, zich recht en zei streng: “mensen! Dit is een stiltezone. Het hoort hier stil te zijn!” Waarop de babbelaars de coupé verlieten en Slow en mske die direct hebben ingepikt.