Ze zijn toch wel erg verschillend, Amke en Ella.

Als mske zo ’s avonds op de kamer gaat kijken of alles in orde is, ligt er in het ene bed eentje muisstil, op haar rug, mond licht open, zodat mske soms gaat kijken om vast te stellen dat ze heel licht ademt.

Ondertussen zijn, in het andere bed, alle spoken los. De lakens dansen en woelen als leiden ze hun eigen leven. Dat doen ze enkel niet als ze uit het bed gevallen zijn door al dat gewroet en ze stil op de grond liggen wachten tot mske hen terug op bed legt over het woelende slapende Amke.