Sunparks De Haan ligt maar een kilometer van de tramhalte Zwarte Kiezel maar na het eerste stuk moesten ze linksaf en daar ging het mis. Daar waren werken bezig. Luc zuchtte en mske kreunde. Haar koffer was overvol geladen en dat ding rolt al niet en nu door die werken … En ze hoorde een bekend liedje in haar hoofd:

Door het grint
Op de wegen
Dwars door alles heen
Door dat stof
Al houdt alles me tegen
En toen Luc haar koffer overnam:
Met jou kom ik er toch doorheen.

Ze moesten niet naar de receptie, de papieren lagen bij de ingang al klaar. Ze hadden huisje 212 en daarvoor moesten ze aanwijzers naar zone 2 volgen.

Ze liepen rond de receptie, daar naar links, dan naar rechts en terug naar rechts. En toen moesten ze een grintweggetje in en daar was het.

In het huisje openden ze de map en wat zagen ze? Ze konden gewoon recht op recht naar die receptie lopen. Die platen volgen was voor de auto’s. Eigen schuld dikke bult hé, ze moesten dat plan maar bekeken hebben bij de ingang, maar daar was geen toog of tafel geweest. Och ja, tijd genoeg en die koffer sleuren is goed voor de armspieren.

Na het uitpakken en het avondboterhammeke besloten ze maar eens een wandeling te gaan doen. Een (grote) wandeling rond de (grote) vijver. Ze kwamen bij het parkcenter uit en gingen daar ook maar op verkenning. En hé! Daar had je een winkeltje! En terwijl mske zich dood gesleurd had aan die volle koffer, stond daar alles wat ze nodig hadden. “Nooit meer!” dacht mske “nooit meer neem ik proviand mee”. Net of ze er toen al over dacht om terug te gaan.

Ze zijn dan maar een wandeling door het bos, naar de hoofdweg gaan maken, kwamen terug aan de tramhalte en liepen zo door het donker terug door die werken.