Zoals gezegd: de uitleg over die brief waar we helemaal niet konden om lachen, nog niet trouwens.

Er waren tekenen aan de wand geweest. Ze waren, om zo te zeggen, op de verkeerde voet begonnen.

De betaling moest per domiciliëring. mske krijgt het zuur van dat woord, maar ja, wat moet moet dan maar. Het ging over 20€ en een sjiek per maand.

Daarna was het nooit veel gebeterd. De aankondiging is nooit 100% in orde geweest. Er was het probleem met de website die ze opende omdat er in de url van de website een hoofdletter zat en die konden ze niet omzeilen. Dat heeft mske opgelost op enkele minuten. Zij zijn de gerenommeerde firma die ook aanbieden om zelf die websites te maken. Nah ja!

Vorige week vrijdag komen ze thuis en vinden een brief van een incassoburo. Hoofdsom: 96€ en een sjiek, intresten: 3€ en een sjiek. Kosten: 150€ rond. Binnen de 8 dagen volgend op schrijven te voldoen. Die acht dagen waren de donderdag ervoor voorbij geweest.

mske belde naar de vertegenwoordigster. Die is tot augustus afwezig.

mske belde naar de firma. Diegene die opneemt excuseert zich maar verbindt toch door. Op mskes zeggen dat er toch een domiciliëring was krijgt ze de huid vol geschonden, dat ze rappel na rappel hebben gestuurd, dat er nooit voldoende dekking was op die rekening. Nu kan er veel, maar tegen mske schelden … dan wordt ze boos.

Ze zei: “ik eis dat die samenwerking onmiddellijk wordt opgezegd”. Waarop het verder ging dat die samenwerking al lang was opgezegd en dat ze rappel na rappel hebben gestuurd, dat er nooit voldoende dekking was op die rekening … Nu kan er inderdaad veel, maar ze moest geen robot gaan spelen tegen een al boze mske.

mske vroeg: “kan ik daar bericht van krijgen?” Waarop het verder ging dat die samenwerking al lang was opgezegd en dat ze rappel na rappel hebben gestuurd, dat er nooit voldoende dekking was op die rekening …

Op dag ogenblik hé, kon mske dat mens wel door de draad trekken. Hoe kom je nu een stap verder met dat soort arrogantie? mske zei: “krijg ik dat bericht? Ja of neen?” terwijl de vrouw voort ratelde. Na herhaaldelijk dezelfde vraag stellen, mske kan dat ook hoor, kreeg ze uiteindelijk een: “ja” toegeschreeuwd. Toen legde mske af. De rest van de uitleg kende ze al.

Dat van die rappels? Nonsens natuurlijk. Zij niet afgehaald, jà.

Toen belde mske het incassoburo. Tja, die konden nog meer kosten gaan maken als ze nog wachtte. Die begon met te zeggen dat “ze” hadden gezegd dat er al meerdere rappels waren verzonden. Zoiets gaat niet via zeggen, zoiets moet je staven. Punt.

Maar toen mske begon over die domiciliëring werd het stil aan de lijn. mske hoorde haar precies eens slikken. En toen zei ze: “ja, als u ons een bewijs van die domiciliëring stuurt kunnen we dat onderzoeken en u die 150€ terugstorten”. Ze vertelde ook dat die gerenommeerde firma best wel kon toegeven dat ze fout zaten. mske dacht even aan het voorgaande telefoongesprek en zei dat zij daar niet veel van gemerkt had.

En toen gingen Luc en mske een siësteke doen en toen ze wakker werden zei mske: “ik ben toch niet gek? Die willen dat ik die 150€ kosten betaal en dan gaan zij dat onderzoeken? Dat geld zien we nooit meer. Dat doe ik niet”. Ze zat rechtop in bed en schuddekopte terwijl ze vervolgde: “dat doe ik niet! Verdomme, dat doe ik niet. Ik ben niet gek!”

Waarop Luc zei: “na hoor ik a klappen sé!

mske heeft het bewijs van overschrijving van de hoofdsom en het bewijs van domiciliëring de deur uitgewerkt.