Een gast, in de betekenis van iemand die ergens gastvrijheid geniet, zou zich daar op zijn gemak moeten kunnen voelen.

Soms beweert men zelfs dat een gast zich zou moeten thuis voelen. Dat is bij manier van spreken natuurlijk, want thuis is nog altijd iets anders.

Thuis moet je voor je eigen koffie zorgen, je eigen ontbijt maken en zelf je tafel afruimen.

In een hotel ga je wel zelf je koffie halen aan het apparaat, tenminste daar waar ze die niet aan tafel brengen, moet je je ontbijt aan het buffet zelf samenstellen, wat over het algemeen toch uitgebreider is dan wat je thuis neemt.

En je moet niet afruimen. En daar wringt het wat. Dat afruimen een bron van ergernis, want ze halen je bord voor je neus weg terwijl je nog op die laatste hap zit te kauwen.

Meer nog, als je buiten de normale vork-en-mes-voorziening ook nog fruitsla wil nemen en je neemt alvast de lepel mee, dan kan je best niets vergeten hebben want bij je terugkeer aan tafel is die ntuurlijk ook verdwenen.

Een keuze dringt zich op: of je haalt een andere lepel, maar dan loop je het risico dat ze tijdens je afwezigheid nog meer afgeruimd hebben of je eet je fruitsla met je vork, die ze wel hadden mogen meenemen maar het om één of andere duistere reden niet deden.

Zo soms heb ik echt zin om te zeggen dat ik niet rustig kan ontbijten als ik me zo geviseerd voel.

Grommen en mijn tanden laten zien zou misschien ook nog helpen.