Vroeger leerde men mij te kloppen als ik ergens wou binnen gaan. Even laten weten dat je er was en niet met de deur in huis vallen. In bepaalde gevallen moest er zelfs gewacht worden tot men “binnen” zei, in andere mocht je niet als er “bezet” werd gezegd.

En daar wringt het. Je krijgt zelfs de tijd niet meer om “bezet” te zeggen. Haast niemand klopt nog op een wc-deur.

Neen, ze rukken de klink er bijna af. Je schrikt je telkens een bult zodat je haast naast de wc belandt.

En telkens slaak je een zucht van opluchting omdat die deuren en deurlijsten zo stevig in elkaar zitten.

Vanwaar komt die ommekeer? Ik zou het niet weten, maar ik vond het verkieslijker om even “bezet” te moeten antwoorden.