Het doet een beetje vreemd aan als iemand zegt: “ik kus niet” maar toch alle anderen een paar afscheidszoenen rond hun oren gooit. Ik zat er niet mee. Ik dacht: “ik ben te oud voor haar” en “ik ben dan ook haar moeder noch haar grootmoeder”. Meer maakte noch maak ik er van.

Het doet wat raar aan als ze bij de kapper, altijd liever eerst Lucs haar doen en me laten wachten. Daar zit ik zeker niet mee. Samen uit, samen thuis.

Maar vrijdag ging het toch compleet fout. Er was de kapster die er altijd is, de gerante veronderstel ik. Er was een jong kind dat wist dat ze mooi was en er was de derde, wiens haar wel afgebeten leek door de ratten, die een zwabberbroek van een trainingsbroek aanhad, op afgesleten sandalen liep en vuile voeten had.

Luc fluisterde me toe dat hij toch liefst de gerante had, die had namelijk zijn haar al meerdere keren geknipt. Maar het was de slonzige die kwam. Ik wou me opofferen en zei dan ook wat ik wou en wat ik niet wou. “Ze zei: “ik zou toch liever eerst meneer doen” en “het is niets persoonlijks hoor”.

Ik dacht daar wel het mijne van maar had geen zin om de dag te vergallen dus zweeg ik.

De poppemie kwam. Ze grijnsde toen ze zei dat ze mijn haar met zilvershampoo zou wassen. Ik zei dat ik dat niet wou. Ik wou niet dat ze mijn haar waste, dat had ik ’s morgens zelf al gedaan, zoals ik alle dagen doe. Het was verdorie nog vochtig.

Ze drong aan. Ik weigerde. Ik wil weten wat ik op mijn hoofd smeer en wil zeker niets weten van hun vergiftigde zaken waar ik achteraf jeuk van krijg én een prikkend gevoel over mijn ganse hoofdhuid.

Ze veranderde in een kruising van de CIA én de FBI én de KGB.

Wanneer had ik het gewassen?
hoe dikwijls had ik het gewassen?
Met wat had ik het gewassen?
Had ik er gel in?
Was ik allergisch?

Ze zette de spoelbak aan, maar de tegenzin droop er af.

Ik zei dat ze er niet moest aan beginnen als het zo tegen haar zin was. Ze zei dat ze het helemaal niet prettig vond om vettig haar te knippen.

Ik ging omhoog en omdat ik nog altijd niet boos wou worden zei ik : “goed dan, laat maar” en nam mijn tas, mijn pull en gooide de handdoek in de ring op de stoel en zei: “Luc, ik ga hier wat verder eens naar de tassen kijken” en stapte buiten. Ja zie, ik kon toch moeilijk verwachten dat hij me zou volgen met een halfgeknipt hoofd.

Ik weet wel dat in sommige kapsalons het wassen vast in de prijs zit, daarom ga ik er niet. Maar in dit kapsalon had ik dus nooit problemen gehad, behalve dat Luc hun voorkeur genoot. Ik weet ook dat er op vrijdag mensen uit de andere zaken in Leuven komen te staan omwille van de grotere toeloop door de marktdag.

Pas na enkele stappen kwam de klop. Mijn haar is niet vettig en ziet er zelfs niet vettig uit. Ik denk dat ik het eerder te veel dan te weinig was. Het besef sloeg me in het gezicht. Ik ben dus een vieze ouwe vrouw geworden.

En ja, de dag was om zeep. Ik dacht aan al diegenen die me niet willen kennen, aan al diegenen die me negeren en ik probeerde te denken aan al die die blijkbaar geen problemen met mij hebben. Dat lukte niet. Integendeel, want ineens popten al diegenen op die me enkel kennen als ze wat nodig hadden. De dag was grondig verpest.

We gingen Amke en Ella halen. Ik kreeg een megaknuffel van Amke, maar ja, ik ben dan ook haar grootmoeder.