Wie nu denkt dat Kulleprul een hersenspinsel van Sloef is heeft het blijkbaar mis. Hier gebeuren zaken die enkel aan een huisspook kunnen toegeschreven worden.

Luister maar!

“Waar is de sleutel van de badkamer?” roept Luc van boven. Eerlijk? Ik sluit die badkamer niet af. Meestal zijn we met ons tweetjes en hoor ik hem wel komen. Als Amke en Ella hier zijn … die snelle voetjes op de trap hoor ik ook wel.

De enige keer dat ik hem omdraaide was in 2007 toen de werkmannen hier te vroeg stonden en ik nog aan mijn ochtendritueel moest beginnen.

Terug naar die vraag van Luc nu. Ik wist het niet. Ik heb door het niet gebruiken van die sleutel dus ook nooit aandacht gehad voor die sleutel. Luc blijkbaar wel, maar hij wist niet meer wanneer hij die voor de laatste keer had gezien.

Vermits we andere dingen zinnens waren werd het zoeken van die sleutel uitgesteld tot later. En later …

Veel later kan het niet geweest zijn aangezien Luc die sleutel had gemist en ook aangezien proviand aanslepen uit de Colruyt één van Lucs favoriete bezigheden is.

Hij kwam dus thuis uit de Colruyt, maakte de blauwe plooibak leeg en zei: “Moh!” Meer niet. Hij keek verbouwereerd in de blauwe bak, keek naar hier, staarde terug in de bak alsof hij een geest zag.

Eindelijk bukte hij zich, nam iets uit die bak, hield het omhoog en zei: “de sleutel van de badkamer”.

Die bak gaat nooit naar boven. De sleutel van de badkamer komt nooit naar beneden.

Hoe komt die sleutel in die blauwe bak?