De bel ging. Ik opende de deur.

Ze vertelden dat ze vrijwilligerswerk deden. Dat ze het wilden hebben over de levensomvatting* en dat ik dat ook kon opzoeken op hun website.

Ik bedankte hen en sloot de deur.

Ik zei wat over een nieuwe vlag en dezelfde lading. “Ik zag die daarnet op een trosje op de parking van de feestzaal staan” zei Luc. Zelfs aan hun kuddegeest was niets veranderd.

Achteraf bekeken vind ik het nogal deprimerend dat er mensen zijn die vinden dat ze nog werk hebben aan mijn levensomvatting.

* Dit is geen tikfout.