Zoek
Zowat alle jaren plaatsen wij onze kerstboom de dag na sinterklaas. Dit jaar kon dat niet. We waren druk bezig met evenementen. We kwamen wel op 14 december thuis. Stond de de kerstboom dan de 15de? Bah neen! Ook niet de zestiende, de zeventiende, de achtt…
Er was wat gaande. Maar wat? De fut was er niet, de zin ook niet. Ik liep met watten in mijn hoofd maar was niet ziek noch verkouden. En ik sliep een gat in de dag, wat ook mijn gewoonte niet is. Ik heb dan maar efkes watten in mijn hoofd gegoogeld. Maar dat wist ik ook allemaal wel.
Zondagmiddag heb ik dan de koe bij de horens gevat en gezegd: “dat moet uit zijn! Nu zetten we de kerstboom!” Achteraf bekeken denk ik dat, wat het ook was, op zondagmiddag gewoon over was.
Mirjam Kakelbont
Meestal zie ik als een berg tegen al die feestelijke activiteiten op. Dit jaar hebben Roos en ik samen de boom opgezet en toen ie eenmaal versierd en met brandende lichtjes in zijn vertrouwde hoek stond, vroeg ik me af wat nou precies elk jaar het probleem is? Alsof ik me wil verzetten tegen de feestdagen.
Meer bloggers hebben er last van, begrijp ik. Het voelt ook zo verplicht om “gezellig” te doen…
Liefs Kakel
Benjamín
Misschien heb je die watten uit je hoofd gebruikt als kunstsneeuw om je kerstboom op te leuken. Vroeger deden ze dat alleszins.
Gettie
Ondanks de miserie in de familie – jongste broer van G en zijn echtgenote op 2 dagen van mekaar overleden verleden week, 56 jaar geworden en op de dag van hun afscheidsviering vrijdag overleed plots de moeder van oudste schoondochter – we hebben toch de kerstboom gezet, het kerstwinkelen hebben we aan ons laten voorbijgaan. Geschenkjes voor de kleinkindjes hebben we dan maar online gekocht. Zelfs nog de moed gevonden om zondag de kerst-en nieuwjaarskaarten de deur uit te werken.
ms
Weet je, ik dacht het wel toen ik het las. De gelijkenis was er trouwens ook.
Ondanks alles, hoe erg het ook is, moet een mens verder. De kleinkindjes zijn er ook nog.
Het is gewoon zo oneerlijk, maar dat zeggen brengt helaas geen aarde aan de dijk.
Gettie
Dank je wel. Inderdaad, de kleinkindjes zijn nog zo vol van geluk bij het zien van de boom, de lichtjes, de kaarsjes….. Het is voor hun herinneringen later dat we het eigenlijk ook een beetje doen hé. En we zijn blij dat hij staat, het geeft ons ook afleiding en we weten dat P en S hevige feesters waren. ( en die kromme woorden laat ik staan nè)