Natuurlijk bleven we daardoor niet thuis. We regelden een andere uitstap. We hielden een Rondetafelvergadering aan onze rechthoekige tafel en overlegden.

“Nog eens gaan zwemmen in Oostappen” opperde Ella. Daar waren we een poos geleden en dat was hen goed bevallen. We hadden al beloofd dat we dat nog eens gingen doen voor Ella’s verjaardag. Maar dat is nu nog niet.

“Aquatopia” zei Amke. Jà, dat hadden we gedacht. Luc en ik hadden het er ook al over gehad. We waren er al in 2011 bij het feest van de bloedgevers maar toen was het zo een overrompeling en we beloofden dat we er nog eens naartoe zouden gaan.

En toen stonden we op en lag er sneeuw. Als die treinen maar reden, want ja, zo een uitstappen doen we met de trein.

Vanwaar nu die titel? We maakten er de romance van twee haaien mee, niet dat er iets meer gebeurde dan vinbijten, maar dat is blijkbaar hofmakerij bij haaien. En het toppunt is dat de vrijer niet weet dat er helemaal niets kan van komen want hij is niet hetzelfde soort haai dan zijn aanbedene. Maak dat mee.

We bleven een hele poos visjes kijken, vooral Amke is begeesterd, maar achteraf kwamen we toch niet zomaar naar huis. We maakten nog een wandelingetje naar linkeroever en liepen over de Meir. Heel veel mensen liepen over de Meir.

Amke en Ella vonden het een geweldige uitstap. Ze wilden dat wel meer. Maar toen ik zei dat we volgende keer weer wat zullen uitstippelen als zij betalen, waren ze niet akkoord.

Dat laatste was natuurlijk maar een grapje.