“Jullie koplamp werkt niet” zei de collega. “Lap!” dacht ik, maar “we zullen ze straks even vervangen” zei ik.

Nogmaals lap! De set reserve lampjes die we in de auto hadden was onvolledig en wat ontbrak er? Ja! Precies!

Luc ging dan maar op stap naar het dichtstbijgelegen tankstation. En wéér lap! Er bestaan meerdere varianten voor dat ras van auto. Begin er maar aan. “Ik haal ze er uit” zei Luc om even later tot de conclusie te komen dat er geen uithalen aan was.

R., die wel één en ander van auto’s kent, wilde het wel proberen, maar ook hij kon niet bij die lamp geraken. Hij informeerde bij een vriend van hem die hem wist te vertellen dat je dat bij die auto niet kon. Of wel kon, mits je wist wat je moest demonteren. Lap zeg!

Nog anderhalve week in Nederland en dat met maar één koplamp, zut zeg. En ja, we bedachten dat de vervanging van het remlicht toch ook de nodige moeite had gekost.

“Waarom staat jullie auto binnen?” vroeg een tijdelijke medewerker. “De koplamp doet het niet” zei ik en legde de situatie uit. “Hebben jullie dan geen bijstand?” vroeg hij.

Ik kon me voor het hoofd slaan. Natuurlijk hebben we bijstand. Wij zijn aangesloten bij Touring Wegenhulp voor zowel binnen- als buitenland.

Even dacht ik dat ze me vierkant zouden uitlachen toen ik opbelde om het euvel te melden. Maar niets daarvan. En een goed halfuurtje later stonden de mensen van de ANWB al bij de auto.

Kan een mens nu echt zo van zijn stokken geblazen worden dat zijn hersenen uit de kom raken?