Naar aanleiding van die ajuinenhistorie ga ik toch even iets uit de doeken doen. Ik ben een groenteneter! Ik eet maar een miniem stukje vlees maar wel met veel groenten. Enkel witloof eet ik nooit en aan prei zijn enkele voorwaarden verbonden want die zijn familie van de ui blijkbaar en daar gelden dezelfde regels.

Vroeger zou ik gezegd hebben dat prinsessenboontjes mijn absolute favorieten waren, maar dat is niet langer zo. Ze staan nog steeds op plaats één maar er zijn er een paar bijgekomen zoals bloemkool en witte selder. Anderzijds, als Luc vraagt welke groenten we gaan eten, zal ik nooit maar dan ook nooit spontaan broccoli zeggen, al is dat een neefje van voornoemde bloemkool.

Maar er is die combinatie waar ik een beetje de hippentrip van krijgt en dat is van erwten en wortelen. Ik lust dat wel maar die erwten zijn zo ongedisciplineerd dat die niet mooi samen blijven maar ofwel onder de aardappelen kruipen of onder het vlees. En hoe die dan zo ellendig van dat vork kunnen tuimelen. Dat is een echt zootje ongeregeld! De rebellen onder de groenten!

Wat ik niet zie zitten -met de nadruk op zien, want inderdaad, het oog eet mee- dat is een groentenmacedoine. Als Luc groenten wokt zien die er nog fris en fruitig uit. Eet ik die elders dan zien die er verlept uit, net of ze zo geskipt werden.