De redder zwaaide met een schepnet. Hij stond op de oever van het buitenbad en niet op de oversteek.

Hij pookte wat in de hoek van de nis en iets lukte niet goed. Net toen wij die kant bereikten zagen we de muis. Hij beweerde dat ze uit het omringende groen kwam. Mogelijk. Maar onwaarschijnlijk, want om daar te geraken had die muis toch in het bad de, kleine maar toch bestaande, afstand zwemmend moeten afleggen.

De redder maakte een beweging als gooide hij de muis terug het omringende groen in. Maar even later zagen we hem, inclusief net en muis, zijn vangst aan een collega tonende.

Wat moet je daar nu van denken? Ik zwem liefst in het buitenbad, regen of geen regen, en liefst alleen. Dat dat niet altijd kan, weet ik ook wel, al helpt regen daar wel bij. Dat er bladeren en andere herfstige zaken in dat water kunnen vallen is dus geen punt.

Maar …

Moest ik me niet afvragen of het beestje geen ziektes meezeulde? Muizen op zich doen me namelijk niets ook niet als ze kunnen zwemmen.

Moest ik me niet afvragen wat die kleine komedie als zou hij de muis in de natuur zette betekende? Misschien heb ik me wel vergist.

Ik heb er in elk geval niet zwaar aan getild en heb me verder ondergedompeld in de geneugten van het dagelijkse zwemmen, maar als ik dan achteraf lees over leptospirose na de Titan Run in Nijlen …

Beter niet aan denken.