Luc las een stukje uit een krantenartikel voor:

Eén van zijn kompanen werd geraakt. Hij werd door de brandweer zwaargewond overgebracht naar het ziekenhuis van het naburige Landen.

 
En toen vroeg hij: “missen wij iets?” waarmee hij gewoon bedoelde dat Landen helemaal geen ziekenhuis heeft.

En toen vroeg hij: “waar ligt Lijsem?” Awel, dat wist ik ook niet. Lijsem? Het naburige Landen? “Hoe is Lijsem in het Frans?” vroeg hij weer. Ja zeg, kan die veel vragen stellen op een zondagmorgen, nog voor mijn eerste koffie.

Gelukkig beantwoordde hij die laatste vraag ook nog zelf. Hij had het namelijk opgezocht en zei: “Lincent!”

Nu zou ik daar op zich niets over zeggen ofte schrijven, ware het niet dat dat artikel uit Het Laatste Nieuws kwam en dat diegenen die daar reageren echt wel … nu ja, ik weet niet of hier Laatste Nieuws lezers komen lezen, laat dus maar zitten.

De jager in kwestie had na de jacht zijn geweer laten vallen, hij had het niet ontladen, het ging af en verwondde zo één van zijn kompanen. Zo staat het in het artikel: “één van zijn kompanen”.

En ja, de reageerders vonden dat een gepaste straf. Ze gaven van katoen over de jacht. Ben ik tegen de jacht? Op zich niet. Ben ik pro de jacht? Ook niet. Nu is er natuurlijk een wezenlijk verschil tussen: “ik ben niet tegen de jacht” en “ik houd van jagen”. Zo zit het niet. In mijn geval kan ik zeggen: “ik ben niet uitgesproken tegen de jacht, maar ik wil niet zelf jagen”.

Zover nog alles duidelijk?

Waar wil ik nu komen? Wel, de jacht is gereglementeerd. Zo is bepaald welke dieren men mag schieten, als het over dieren gaat die echt in het wild leven en verder hebben de dieren die uitgezet worden voor de jacht meer overlevingskansen dan de kiekens die sommige van diegenen die reageren zelf vet maken om te slachten.

Bovendien zijn zij dan de eersten om te gaan zagen en klagen als een vos in hun kiekenkot geraakt en kopen ze wel een schoon stukske wild tegen de feesten.