Zeer aan ons goesting of niet, het moest er eens van komen.
Door de alsmaar kleiner wordende apparaten als pc’s, telefoons en het minder afhankelijk zijn van woordenboeken en andere naslagwerken omdat dat allemaal op internet te vinden is, waren wij meer en meer met de laptops in onze woonkamer te vinden dan in het daarvoor bestemde bureau, hetwelke wij, oh schande, eigenlijk een beetje als opbergruimte gingen gebruiken.
Nu had ik toch een paar mooie boekenkasten gezien op internet en ik ging er nu eindelijk eens werk van maken. Die boeken van mij zitten nog steeds in bananendozen, ten zou niet mogen zijn.
Maar hoe en waar en welke indeling, we kwamen er niet uit. Namen we die grote kast dan moest ze in het bureau, maar die grote paste net zo mooi bij het kastje in de woonplaats en dat kastje verhuizen we niet, dat staat hier mooi te wezen. Namen we de kleinere, dan moest de grote kast van Mei verhuizen.
Zoals gezegd, we zijn er niet uit geraakt, we hebben geen kast gekocht. Eigenlijk is een week tussen twee evenementen in te kort om dat allemaal af te lopen, kasten te bekijken, transport te organiseren en hier nog een hele hoop aanpassingen en verhuizingen te doen zodat alles weer op orde staat alvorens terug te vertrekken.
Maar we hebben wel besloten om het bureau uit te mesten. Alles wat overbodig geworden is moet er uit.
Donderdag bracht Luc al twee oude printers en een scanner naar het containerpark. Gisteren sorteerden we. De woordenboeken houden we. De oude spellings- en grammaticaboeken gaan er uit. Dat zijn nog oude schoolboeken en ze zijn waarschijnlijk zelfs verouderd. Of ze naar de rommelmarkt gaan of in een doos op zolder, daar ben ik nog niet uit. Een massa verzamelde gegevens ging en gaat door de versnipperaar. Het archief, waar zelfs nog floppy disks bij zitten, staat apart. Dat moet nog eens compleet vernietigd worden.
Zover zijn we.
En dan moeten we nog een oplossing zoeken voor de twee oude desktops die we niet meer kunnen opstarten. Daar zitten nog heel wat foto’s en filmpjes van Luc op die harde schijven. Die moeten er eerst afgehaald worden voor we die oude bakken ook naar het containerpark brengen.
En het meubilair? Dat gaat naar de rommelmarkt, als we daar ooit eens geraken. De volgende keer dat we geen zeer aan ons goesting hebben zeker?
Rob Alberts
Oude elektronica schijnt goud waard te zijn.
Of dit bewaren loont of beter inruilen geeft weet ik nog niet.
Een boekenkast gebruik ik nog steeds.
Bewolkte groet,