We gingen het eens anders doen. We gingen geen pakjes kopen op voorhand. Amke en Ella hebben niet bepaald een verlanglijstje.

Dus besloten we hen op woensdagmorgen geld te geven, in de auto te stappen en maar te gaan winkelen.

Misschien dacht ik wel dat ze kleren wilden, maar dat was niet zo. Ze zegden beiden dat ze een nieuw spelletje voor hun nintendo wilden.

Dus veel winkelen was er niet bij. We reden naar die ene winkel, waar ze niets hadden en wandelden dan maar naar de andere waar ze veel hadden. En daar eindigde het winkelen.

Eens thuis hebben we geweten wat ze kochten. Ella verzorgde haar paard en Amke ging op avontuur in London, met beertje Paddington.

Foto: Amke

Beertje Paddington voerde prompt alle opdrachten uit, maar van duiven wegjagen had hij geen kaas gegeten en die opdracht viel mij te beurt.

Het pakjes dragen daarentegen, kon je maar beter aan Amke overlaten, want in al mijn haast om binnen de toegelaten tijd mijn doel te bereiken, liet ik die beer telkens over zijn eigen voeten struikelen of tegen andere passanten botsen.

Of hoe een mens nooit te oud is om kind te zijn.