Nadat we al vast kwamen te zitten in de diepe sneeuw van het park zelf besloten we maar eens af te wachten wat de wegen te bieden hadden.

Zelfs de hoge sparren die daar stonden, konden de hoeveelheid sneeuw niet aan. Terwijl we op de ruimer wachtten zijn er twee bezweken waar we bij stonden. Blijkbaar waren er meer.

Dat het op de weg gene vette zou zijn, hadden we ook al begrepen toen we op de TV ginder nog hoorden dat ZE de mensen van Oost-Brabant opriepen om thuis te blijven. Oost-Brabant? Zoals Landen? We zijn tegen 20km per uur naar de autosnelweg gereden, met het idee dat het daar wel beter zou zijn.

Beter? Het zou wat. We waren zo goed als alleen en slalomden hier en daar tussen de stilstaande mastodonten.

Luc opperde al om misschien beter over Tienen te rijden tot we hoorden dat de driehoek Aarschot-Tienen-Leuven er zo slecht bij. Ja lap! Niks te Tienen dus. Ook hoorden we dat er file was tussen Luik en Tienen. En bovendien werd aan de vrachtwagenchauffeurs gevraagd de N80 in Gingelom te mijden en ook het afrittencomplex van Walshoutem. Ja nog lapper! Want die N80 in Gingelom is te bereiken via dat afrittencomplex. En Walshoutem? Dat is Landen.

Nu ja, wij reden aan een gezapig tempo op de E25. Aan de andere zijde zagen we hen ook staan. (Bron: De Redactie.) Ook de sneeuwmannen zagen we, maar onze ruitenwisser was een spelbreker. Veel van de genomen foto’s zijn onbruikbaar omdat die wisser net in het zicht zwiepte. En die even afzetten was echt geen optie.

Hoe korter bij Luik, hoe beter het ging. En voorbij Luik ging het zelfs vlot. En die file tussen Luik en Tienen dan? Je mag je nooit te snel verheugen. We kwamen, iets voorbij Waremme, op iets terecht dat geen naam heeft. Wat het was? Ik weet het niet. Alles stond daar aan te schuiven over een ondergrond die iets van een maanlandschap had. En ja, dan kregen we die afrit voor Landen. Die stond vol, de weg richting Landen en Gingelom stond vol.

En aan de splitsing -rechts Gingelom, links Landen- ging alles naar links, want rechts stond alles blokvast. Met grote tractoren trachtte men de gestrande vrachtwagens weg te halen.

En dan staan daar de politiemensen toch in die moeilijke omstandigheden te zorgen dat alles een beetje opgelost geraakt. En dan vraag ik me af waarom er zijn die klagen dat ze alles via de radio moesten vernemen. Dat deden wij toch ook. Daar is die radio toch voor. De politie heeft bij zulke omstandigheden wel andere katten te geselen dat automobilisten persoonlijk te gaan verwittigen van wat ze met hun eigen ogen kunnen zien.

We zijn thuis geraakt. We hebben pakweg iets meer dan drie uur gedaan over een traject dat ons normaal iets minder dan anderhalf uur zou nemen.

Hieronder een impressie van drie uren winterplezier. Ik weet dat de foto van de sneeuwman niets voorstelt, maar hij werd al rijdend genomen en is bovendien uitgelicht. De sneeuwmannen stonden daar trouwens als wachters op een rij.