In de leeslijst van WordPress staat een titeltje: “Aanbevelingen”. Als ik daar op klik krijg ik een lijst van blogs, die ik niet volg, maar waarvan WordPress denkt dat ze me gaan bekoren. Velen daarvan worden gevolgd door mensen die hier lezen of die ik zelf volg.

Ik heb daartussen gesnuisterd in de hoop nog blogs toe te voegen aan mijn leeslijst. Ik heb er geen gevonden. Ze zijn nochtans goed. En toch, toch is de klik er niet.

Ze hebben allemaal één ding gemeen: ze zijn goed geschreven. Daar is geen speld tussen te krijgen. Ze zijn zo goed geschreven dat alle leven er uit verdwenen is. Alle zinnen zijn afgestoft en opgepoetst en het woordgebruik is zo variërend gekozen dat je snakt naar iets eenvoudiger. Bovendien lijkt het wel een wedstrijd van om ter meest van wat dan ook bijeen te scharen.

Kort gezegd? Ik mis karakter in die logs.

Ondertussen heb ik wel al een paar blogs op een andere manier gevonden. Ik vertel aan sommige mensen -mensen die ik aardig vind dus- dat ik een blog heb. Soms hebben die mensen dan zelf ook een blog.

Kleine bijkomstigheid! Mijn lichtjes verouderd boekske moet mee met de tijd.

Na de like- en beantwoordenknop toegevoegd te hebben, vroeg nu LL Rigby of er geen volg-knop op het blog staat. Dat heb ik ook maar snel even verholpen.