Soms moet je ergens een inlog aanmaken, soms moet je daar zelfs een wachtwoord bij voorzien. Soms krijg ik de kriebels en soms de lachkriebels als ik zie wat Luc daar allemaal kan van maken.

Want zie je, dan denkt hij dat het toch maar tijdelijk is, flanst daar iets ineen en zit er dan mee. Dat hij zich ooit uit frustratie omdat de namen die hij opgaf al bestonden een email aanmaakte als “Vandeneukelare” zal dan ook niemand verbazen.

Toen ik dus met dat liken begon, kon hij niet liken. Dom hoor, als je weet dat hij wel een WordPress account heeft maar hij niet wilde dat er te zien was hoe hij zichzelf daar had genoemd. Maar daar eindigde het nog niet. Hij had daartoe ook nog een blog moeten aanmaken -die trouwens nog bestaat- en hij had daar dezelfde naam gebruikt.

Gelukkig heeft hij zijn naam nog kunnen wijzigen maar zijn nodeloze blog bestaat nog steeds. Daar moet hij nog eens werk van maken.