Daar sta je dan! Het werk zit er op en je wil naar het hotel. Maar iemand van de veiligheid heeft alle deuren afgesloten. En alhoewel je weet dat dat eigenlijk niet mag, is het toch maar gebeurd en sta je daar om een uur of elf ’s avonds zo wat lacherig te doen, samen met de collega’s? terwijl iemand nog maar eens voor de zoveelste keer aan alle deuren gaat tasten.

Jan had de telefoon al genomen en had staan opbellen. Wat er was gezegd, dat weet ik niet. Feit is dat we allemaal stilaan wel weg wilden. De nacht zou zo al niet lang zijn.

Ongeduldig greep Jan nogmaals zijn telefoon. Hij belde R. Het was maar een kort gesprek want na enkele tellen keek Jan erg geschrokken en begon in zijn zak te tasten waar hij de sleutel uit opdiepte. Hij had niet meer aan die sleutel gedacht.

Wat niet wegneemt dat die hal niet op slot had mogen zijn zolang er mensen binnen waren! Misschien was dat wel hun manier om ons diets te maken dat we in het vervolg sneller moesten opkramen.