Zoekende en wachtende? Ik dacht: “ik schrijf er wel over als ik het heb. Maar blijkbaar kan dat nog een poosje hangende zijn.

Het begon -zoals altijd- met Luc. Die zei: “ik heb een nieuwe reeks geprogrammeerd”. Dat doet hij wel meer. En dan kijken we of het ons zint of niet voor de verdere programmatie.

De laatste tijd -helaas- viel dat nogal tegen. De laatste keer dat ik een feuilleton nog eens uitzonderlijk had gevonden, was de eerste reeks van “Bron/Broen“.

Nu keek ik “La Trêve” uit omdat ik wou weten hoe het afliep. Maar veel fut zat er ook niet in.

Anderzijds gaat mijn maag op een bal zitten als er teveel actie is. Amerikaanse feuilletons? Meestal haak ik af na het obligate kwartier achtervolging.

Dan zeg ik: “voor mij hoeft het niet”.

Maar nu terug naar Luc en zijn eerste aflevering van “The Five“. Ik zag nog even dat het naar een idee van Harlan Coben was en dacht even dat ze daar hun pootjes wel zouden aan branden.

Ze brandden helemaal niets. Na luttele minuten zat ik gevangen in een plot -net zoals ik bij zijn boeken ervaar- en ik was ontgoocheld toen de tijd er op zat.

Ondertussen zit de hele reeks er op en wil ik de DVD’s kopen. Die is nog niet uit met Nederlandse ondertiteling. Vandaar dat even hangende.

Nu heb ik -na lange tijd- nog eens heimwee naar die paar goeie jaren met mijn vader. Wij konden samen boeken en TV-programma’s en films herkauwen en uitrafelen en bespreken. Die periode heeft niet lang geduurd, maar na hem is er nooit iemand geweest met wie dat ook lukte.

Ik denk dat ik Luc soms gek maak met mijn telkens weer oprakelen. Gelukkig vind ik bij Harlan Coben niet direct hiaten in het verhaal -want daar kan ik me enorm aan storen- en moet ik zeggen dat de makers van de reeks dat professioneel hebben weten te brengen.

Nu is er echter één ding dat me stoort. Niet aan de reeks op zich -daar is absoluut niets op aan te merken- maar aan een mogelijk vervolg. Dat zou dan wel eens: “The Four” kunnen heten.

En dan vraag ik me af of ze nu compleet gaga zijn. In de eerste reeks zoeken ze met hun vieren gedreven naar de vijfde. En dan, als ze hem vinden en ze dus met vijf zijn gaan ze op één of andere manier er in slagen om er ene -waarschijnlijk die ene- uit de reeks te schrijven.

Gek hoor!

Maar ja, en dat heeft met het hele verhaal niets te zien maar met andere zaken, ze zitten daar met gerenommeerde acteurs en een -nogal- onbekende.

En al draait het hele verhaal om hem, hij zelf heeft maar in beperkte mate een aandeel in het verfilmde. Maar de keren dat hij wél belang heeft, toont deze -nogal- onbekende toch wel dat hij een aardig stukske kan acteren.

Er is dus geen absolute noodzaak om van “The Five” “The Four” te maken.

Ach, ik heb hoe dan ook niets in de pap te brokken, ik schrijf het script niet, ben geen producer noch regisseur. Ik schrijf enkel wat wissewasjes op een blog.

Maar ik hoop dat ik niet na de eerste aflevering moet zeggen: “voor mij hoeft het niet”.