Ik heb het niet begrepen op mensen die te dicht bij komen staan, dat moge duidelijk zijn. En dat niet alleen omwille van wat er dan kan fout lopen, ook gewoon het feit dat iemand te kort bij komt kan bij mij het zweet laten uitbreken. Een armlengte is een minimumafstand voor wat ik als mijn persoonlijke zone beschouw.

We gaan -zo af en toe tijdens de evenementen- naar de LunchGarden omdat je daar je eten neemt, eet en weg kan wezen, terwijl je in die hotels moet wachten en ze er daar haast telkens een hele ceremonie van maken. En dat terwijl je na het werk toch liefst van al zo snel mogelijk tot rust wil komen.

Dan komen we daar aan de kassa, schuift de persoon die na mij komt toch die plateau knal tegen de mijne aan zeker. Wat betekent dat ze met haar schouders, jawel, tegen de mijne staat. Ik kreeg de kriebels.

Klant geholpen en de rij schuift op, zo ook Luc, zo ook ik en zo ook PlateauKnal, boenk tegen de mijne aan. Het waren al geen kriebels meer, het werd effenaf jeuk. Gevaarlijke situatie, want als ik dan iets zeg, zou het eerder al een snauw kunnen lijken.

Klant geholpen en de rij schuift op, zo ook Luc, zo ook ik en … dan plaats ik mijn hand -discreet- naast mijn plateau. PlateauKnal blijft staan. Ten overvloede steekt mijn elleboog omhoog, op schouderhoogte. Het is dan geen armlengte, maar het kan er mee door.

We rekenen af, zoeken ons een tafeltje, gaan zitten en dan plant Luc zijn hand naast zijn plateau. “Doef” zegt hij.

Voor zover discreet …