Telkens we bij Nitro en Murphy zijn, gaan we toch dagelijks een wandelingetje maken van zo een 5km.

Deze keer niet. Ik waagde het niet. Niet omwille van de kou, maar omwille van het één en ander dat blijkbaar op een rammelend karkas begint te lijken.

Mijn schouders zijn niet echt een hinderpaal meer, Luc neemt de lijn voor de helft van de tijd voor zijn rekening.

De voet en knie voelde ik eigenlijk ook niet meer, maar ik wou toch wat voorzichtig zijn. De eerste van de drie dagen deden we geen wandeling, al heeft Luc wel wat staan ballen in de tuin.

De tweede dag zouden we het wel gaan wagen, maar toen stond ik op met een vreed ellendig gevoel in de buik en ik kon me niet echt ver van de sanitaire voorzieningen verwijderen. Geen wandeling, jammer maar helaas, al heeft Luc wel wat staan ballen in de tuin.

De derde dag zouden we zeker en vast naar de Colruyt gaan. Luc ging alleen, het was niet over. We wandelden niet, al heeft Luc wel wat staan ballen in de tuin.

Vandaag zijn we thuis. Geen wandeling, ook niet ballen, maar Nitro is ondertussen wel een geoefend doelman.