Waarom ik vrijdag de ring toch over mijn vinger schoof? Wie zal het weten. Hij ging er wel vlot over maar ik had al gevoeld, zowel aan mijn vingers als aan mijn voeten dat ik weer water ophield.

Dat is mijn fort, dat water ophouden. Ik ken de reden waarom het gebeurde. Oh, niets dat niet op te lossen is met een kruidenthee.

Maar voor die ring was het te laat. Die zat er aan en bleef er aan. Tot halfnacht, van vrijdag tot al een stukje zaterdag, heb ik geprobeerd die er af te halen. Toen zag die vinger knalrood en was nog meer gezwollen. Op dat ogenblik had ik geen zin om er een foto van te nemen, geloof me vrij.

Een nachtje over slapen en die thee zijn werk laten doen, dat was de oplossing volgens mij. Maar dat verduvelde water bleef zitten.

En alle truukjes met elastiekjes en flosdraden ten spijt, er kwam geen beweging in.

Mijn pogingen mislukten grandioos en ik besloot ze te staken tot gisteren. Stel je voor dat die ring ergens halfweg ging vastzitten en niet meer voor- of achteruit kon. In het weekend kan ik dan nergens terecht, juweliers zijn normaal gezien niet open op die dagen. En zelf afknijpen? Met een nijptang? Mij niet gezien, een rode vinger tot daar aan toe, maar bloedrood?

Gisteren zo rond de noen, stopte ik mijn hand in ijskoud water met een scheut bruine zeep. Ik voelde de vinger verstijven van afschuw. En ik dacht: “jeuh!” want er was toch al een reactie. En ik goot nog een scheut bruine zeep op de ring zelf.

In mijn enthousiasme en vermits ik dat links moest doen was dat al geen scheutje meer, maar een hoeveelheid waarmee ik de ganse boven had kunnen schrobben.

Maar er kwam beweging en nog meer beweging en ik dacht: “doorzetten en niet opgeven” en dat deed ik. Ineens floepte de ring over het gewricht en ik was meer dan blij. Niet alleen omdat hij er af was, maar ook dat ik hem niet had moeten laten over knippen.

En nu is die vinger rood, rood van de eosine die ik er op deed om korstjes op de schaafwondjes te krijgen.

Ik weet het, hij is een beetje veel rood. Dat komt omdat ik geen zin had om naar boven te lopen om een wattenstaafje. Een papieren zakdoekje met een scheutje er op kon ook.