Zoek
Verleden tijd:
Wat je talenten ook waren, je moest en zou -als meisje- in de school gaan handwerken, meestal breien. Bij mij was dat zelfs in die mate dat ik er mijn hele leven een hekel aan breien heb aan overgehouden.
Over de zin van borduurlappen -in mijn geval dan brodlappen- wil ik niet eens nadenken, later heb ik wel een tweetal kussens gemaakt met kruiskessteek.
Het enige wat ik vroeger wel graag deed was haken. Die periode is afgesloten toen het internet er aan kwam. Je kan niet blijvend lopers en gordijntjes en weet ik veel zitten haken. Ik denk er zelfs aan een groot deel van de lapjes op de rommelmarkt te verkopen.
Dat handwerken was opgelegd in de school. Wat de jongens -jaja die zaten in die tijd nog apart- intussen deden, dat zou ik niet kunnen zeggen.
Tegenwoordige tijd:
Het waarom van volgend fragment moet wel in het verborgene blijven maar het gebeurde alzo:
Ik tegen een jonge knul: “dat is voor handwerken”. Ik zie paniek in zijn ogen en vraag: “je weet toch wat handwerken is?”
Antwoord: “breien”.
Ik zeg: “goed” en vraag: “wat nog?”
Antwoord: “breien?”
Ik begrijp.
Ik tegen een andere jonge knul: “dat is voor handwerken”. De ervaring van even ervoor maakt dat ik vraag: “je weet toch wat handwerken is?”
Antwoord: “alles wat je met je handen doet”.
Ik heb er een meisje bij gehaald.
Die hebben het dan wel van hun moeder of grootmoeder geleerd. Had ik een kleinzoon gehad, ik zou hem direct leren haken.
Matroos Beek
Er circuleert op internet zelfs ergens een mannenclub die haakt/breit alsof hun leven ervan afhangt. Wat dacht je van Den Dennis? Frappant is dat breiende of hakende mannen er vaak geld mee verdienen. http://www.dendennis.nl/denndennis_about/?___store=dendennis
ms
Natuurlijk! Als een man dat doet is het interessant. Vrouwen die breiden werden wel als oninteressant en wat stupide beschouwd.
Veralgemenen is niet goed, maar zij die handwerken zijn toch sterk in de minderheid en, inderdaad, er is geld mee gemoeid.
Dat die mannen die breien dan nog boeken verkopen, dat snap ik niet. Een breiboek dat me telkens doet hoofdschudden:
Dat je in de tuin werkt, OK. Dat je breit, ook OK. Maar breien met rubberlaarzen aan? Dat vind ik pas stupide.
Die opmerking maakte ik al dikwijls. Nu hier efkes tussendoor.
De overgrote meerderheid van de jongens/mannen heeft er echter geen kaas van gegeten.
Matroos Beek
? Arne en Carlos, hoe verzinnen ze het; inderdaad, mochten het Anne en Carla zijn geweest die daar zaten, geen mens kocht het boek… helaas…
oma-moetje
brrr ik krijg nog koude rillingen als ik denk aan de lange witte katoenen kousen die we moesten breien, in het vijfde leerjaar als ik mij niet vergis, rondbreien dan nog met 4 breinaalden. Grijs waren die van mij en de steken schoven nat van het zweet piepend over de naalden. En de jongens? Die mochten knutselen met hout, en een zaagje en een hamertje. Hoewel… hier ligt nog altijd een lapje rond de telefoonboek in kruisjessteek van zoonlief’s hand, 2e leerjaar.
ms
Het is wel zo dat van de generatie die het opgelegd kreeg, er velen het niet meer deden/doen, terwijl het nu weer opkomt bij mensen die wel graag doen.
Dwang heeft nooit tot iets goeds geleid.
Bertie
Je raakt een zere hiel die me al vroeg plaagde. Mijn broer mocht figuurzagen en verven, waarom wij niet?
Van die dingen.
Mijn eerste breiwerk maakte ik met moe’s hulp: een poppensjaaltje. 5 steken breed 😉 Meer geduld had ik niet. De vuilnisbak werd grotendeels gevuld door mijn handwerksels, ook die van school.☻
ms
Mijn moeder wou dat ik kon breien vóór ze daar in de school aan begonnen. Dus leerde zij me dat, inclusief “vliegen vangen”, met de bedoeling dat ik dan in de school kon zeggen dat ik dat al kon, dat mijn moeder me dat geleerd had. Alles om goed te staan met de nonnen.
In het vijfde leerjaar maakten we een brodvod. Maar voor diegenen die wilden was er een alternatief: een mandje in raffia, mits aankoop van het materiaal. Dat wou mijn moeder niet. Dat was nonsens!
Rob Alberts
Een knoop vervangen vind ik al een hele opgave.
Vrolijke groet,
ms
Dat is wel handig om zelf te kunnen. En niet zo moeilijk om te leren.