Ik kijk liefst koers op TV, dan heb je alles gezien.

Luc echter houdt ook wel van de sfeer ter plaatse. Zo hebben we vroeger wel al meerdere wielerwedstrijden van dichtbij bekeken.

Deze week stelde hij voor om maar eens tot in Overijse te rijden. De Brabantse Pijl deed daar enkele toertjes.

Hij maakte een heel schema op en wou toch wel een uur op voorhand daar zijn. Maar toen we er aan kwamen konden we Overijse al niet meer in.

Nu ja, stappers als we zijn was dat natuurlijk geen probleem. We hebben dan ook die koers vijf keer zien voorbijkomen.

Maar de aankomst? Neen, die zagen we niet. De eersten waren al binnen toen wij nog naar de laatsten aan het kijken waren.

Wat opviel? Er liepen en reden er daar veel rond met een rennerspakske. Diegenen die hunne velo hadden meegebracht die schoten daar zo van tijd tot tijd door de mazen van het net -waar eigenlijk wel veel gaten in zaten- en reden tussen groepen renners in. Ik vraag me af of ze -mochten ze liefhebber zijn van ballet- ook hun roze tutuutje zouden aantrekken.

De mensen? Die vertikken het om naar de richtlijnen van seingevers te luisteren, laat staan van de politie. Ze doen hun eigen zin. En dan stom staan als er zo een renner over hun lange tenen rijdt. De renners hielden zich hier wél aan het rijden op de straat. We zagen er geen enkele op de stoep. Allee, in Overijse is dat niet nodig. Waar er kasseikes zijn is er gewoon geen stoep.

We beleefden een prettige namiddag met een drankje tussendoor en een kremke achteraf … Wat wil een mens nog meer?

De foto’s? Die zijn voor straks. Ik moest ze al selecteren, het waren er teveel.

Meer foto’s