Zes jaar. Vandaag. Heb je er nog niet genoeg van? Zo ja, kom dan terug.

Ik ga niet vertellen dat ik alle dagen aan je denk. Ik ga ook niet vertellen dat je afwezigheid ondraaglijk is, al was je dan zowat de beste vriend die ik ooit had, al zagen we elkaar niet zo dikwijls, al mailden we niet alle dagen. Maar als we dat wel deden …

En dan zijn er de situaties en het gemis wordt voelbaar:

• als mijn vorm van humor niet begrepen wordt;
• als ik met een serieus ei zit;
• als een anonieme website nuttig zou zijn;
• als proximus kuren verkoopt;
• als mijn gedachtesprongen niet te volgen lijken;
• …

Dan mijmeren Luc en ik luidop samen: “Max zou zus of Max zou zo”. De mooie herinneringen worden weer eens uitgesponnen en we lachen. We lachen net alsof je er weer bij bent.

Je mag Pietje de Dood nog altijd een pak rammel verkopen voor wat mij betreft. Waar haalde hij het lef vandaan?