De dokter staat er op dat we een griepprik halen in het najaar. Tegen mij zegt hij dat ik dat moet doen voor Lucs welzijn omdat hij nogal gevoelig is voor bronchitis. Ondanks dat is Luc nog steeds gevoelig voor bronchitis.

In elk geval, had ik de voorbije winter helemaal geen griep noch andere winterkwaal, zelfs geen verkoudheid.

Vorige week na een lange -fantastische maar zware- tweedaagse had ik zo precies een prop in mijn oor en in de auto onderweg naar huis hoorde ik stemmen. Niet dat ik gek werd, ik verstond niet eens wat ze zegden. Het leek eerder alsof de autoradio op de achtergrond van de spelende CD aan het babbelen gegaan was.

De volgende ochtend had ik een wattenhoofd maar Luc -jawel- een bronchitis. Ik bleef dus maar wat verdwaasd rondlopen tot ik maandag uiteindelijk naar het flesje neusdruppels greep dat hier nog ongeopend stond en de vervaldatum bekeek.

Ik heb dus nu een verkoudheid en dat valt dan eigenlijk nog mee aangezien de dokter aan Luc vertelde dat er een zomergriep aan het rondtoeren is.

Dit had ik eigenlijk gisteren willen vertellen, maar we waren pas om half vier ’s nachts thuis en ik ben dan met watten en neus en alles er op en er aan onmiddellijk het bed ingedoken.

De zwarte sokken? Dat was een bericht dat ingepland stond om te verschijnen tijdens onze vakantie. Ik had er sowieso nog eentje te kort, nu moet ik op zoek naar twee zeer belangrijke feiten om te vertellen.