Het was even twijfelen geblazen over de titel die ik hierboven wou. Uiteindelijk, mja, lees maar eerst …

Ik stond dus gisteren op, niet al te goed gemutst aangezien ik nog voor ik kon douchen al de nodige strubbelingen met mijn ondergoed ondervond en dacht: “Wordt het weer zo’n dag, jà?” Het werd zo’n dag. Alles wat tegen kon gaan, ging tegen.

Ook toen Luc vroeg: “Neem jij een muts mee?” want we waren zinnens de koude te trotseren maar dan niet onvoorbereid.

We hebben dus een schuif waar alle winterspullen à la handschoenen, mutsen en sjaals in liggen. Daar liggen wel twee fleece mutsen in -wie zet die eigenlijk nog op?-, twee paar rood fleece handschoenen, een paar zwart gebreide, een paar -herinnering aan Elisabeth- spiksplinternieuwe handschoenen …

Maar! “Waar was mijn koddig mutske? Luc had dat ooit zo benoemd en ik schreef er wel meer over. Zoek hiernaast maar op “koddig mutske”. Ik zocht het ook, maar dan in de schuif van de winteraccessoires.

Ineens bedacht ik dat ik boven ook nog een vak van reserve wandelspullen had. Ik vond: “zonnecrème, muggenproduct, licht regenjasje, zonnehoedje, … maar waar …

Dom hé! Ik ben er zeker van dat ieders nikkel nu gevallen is wààr ik dat koddig mutske gelaten had? Neen? In dat vak zaten de spullen die in de zomer in de wandelrugzak hoorden maar niet in de winter. Wat hoort er wél in die wandelrugzak in de winter? De dikke waterdichte handschoenen! Ja, natuurlijk! En wat nog?

Voor zover logisch denken op maandag. Het kwam wel goed maar het vergde toch wat meer geestelijke inspanning dan onder normale omstandigheden.

En dan heb ik het mutske nog niet eens nodig gehad.