Omwille van alle foto’s die ik ooit miste omdat ik het fototoestel niet bij de hand had, gaat dat eigenste fototoestel nu zelfs -op mijn schoot- mee naar de Colruyt.

Je weet nooit wat je onderweg tegenkomt, zeker niet als Luc besluit langs de Staakweg te rijden.

Of nog, als we beslissen ergens naartoe te rijden omdat ik daar een bepaald iets op foto wil vastleggen. Dat bepaald iets bleef wel stilzitten, -liggen en/of -staan.

Maar ineens was er weer ene.

En ja, de vorige keer zat er zo ene op een staak ergens vooraan in een fruitgaard en lag het fototoestel achter tussen Amke en Ella in en kwam er een achtervolger die haast in onze koffer zat en kon Luc niet stoppen en kon ik enkel inwendig ik zou niet weten wie of wat entwat verwensen omwille van de verkeerde omstandigheden.

Maar deze, die heb ik wel.

Je ziet ze hier wel meer, meestal hoog in de lucht en in volle vlucht kan je niet echt kenmerken herkennen. Ik vroeg me dus al lang af wat ik nu zag: een buizerd of een kiekendief.

Nu ik hem dan dichterbij kon fotograferen, was hij toch gemaskerd zeker! Nu ja, na wat zoeken op internet ga ik ervan uit dat het een Bruine Kiekendief is.