Absurd

Nog steeds in de nasleep van de grote reorganisatie van de bankzaken, teweeggebracht door de frauduleuze gebeurtenissen op mijn creditkaart kregen we te maken met een absurd bewijs van wat bureaucratie inhoudt.

Nu we daardoor verplicht waren om naar de bank te stappen, zouden we van de gelegenheid gebruik maken om de zakenrekeningen te sluiten die nog altijd actief waren al waren ze dat eigenlijk niet. We hadden dat na ons pensioen nog maar eens op de lange baan geschoven. Er kwam nog wel wat meer bij kijken maar dit zijn de grote lijnen.

Met grote verwondering las ik een zakelijk aandoende mail die ik kreeg op mijn e-mailadres:”mijn naam volledig@gmail.com” -diegenen die op voorgaande willen mailen zijn er wel aan voor de moeite- maar met aanspreektitel: “Geachte Heer Luc”. Om te beginnen is dat al erg bizar aangezien de geachte heer Luc zélf ook wel gemaild kan worden.

Ik las daarin dat ze zijn rekening zouden afsluiten maar ze zouden wel al diegenen die daar af en toe geld op stortten verwittigen dat ze dat in de toekomst op een ander rekeningnummer moesten doen. Zo zouden ze dat doen voor zijn pensioen en voor de ziekenkas, wat hij natuurlijk zelf al geregeld had.

Maar die derde partij, daar hadden ze geen contactgegevens van en die moest de geachte heer Luc zélf verwittigen. Die derde partij? Dat was ik.

Ik overweeg nu de geachte heer Luc een e-mail te zenden met de melding dat hij me moet melden dat ik in de toekomst op zijn veranderd rekeningnummer moet storten in plaats van op het oude. Of hij dat per e-mail zou doen … dat laat ik aan hem over.