Zoek
De doorlopende opdracht werd op de 24ste oktober uitgevoerd. Het geld ging van de rekening af. Op 31 oktober kwam de herinnering waar ik geen aandacht aan besteedde. Die had de betaling gekruist, dacht ik.
Vorige maandag kreeg ik een mail van het oude bankkantoor dat ik dringend het bedrag moest overschrijven. Ik nam de telefoon, belde het hoofdkantoor waar men mij zei dat die betaling àl sedert 6 november bij hen was.
Luc, die zich eigenlijk nooit zenuwachtig maakt, begon te paternosteren: “Dat we verdorie 2018 zijn” zei hij en “Zijn die nog in de prehistorie?” vroeg hij. “Dat is tien dagen om geld over te maken” foeterde hij. Hij ging zo nog een pozeke door tot hij door zijn moppervoorraad was en gewoon van begin af aan herbegon. “Is dat niets voor op het blog? vroeg hij. “Met als titel: De Prehistorie” zei hij er nog bij.
Ik had er eigenlijk niet over gedacht om het op blog te zetten, maar Luc oppert niet zo vaak iets, zo dat ik dacht: “Laat het me toch maar doen”, maar dan wel met een andere titel, want “De Prehistorie” was een muziekprogramma.
We wisten wel waarom indertijd Geachte Heer Luc beter van bank zou veranderen. We hadden gelijk.
Matroos Beek
Zo houdt men mensen bezig met onzin. Vervelend de achterloop. Er zijn banken genoeg, misschien toch beter veranderen?
ms
Dat heeft hij dus gedaan.
Ook de verzekeringen die we daar hadden zijn opgezegd maar die moeten nog enkele maanden betaald worden. Die gaan dus nu per doorlopende opdracht.
Volgens mij is dit gewoon een wraakactie.
Matroos Beek
Dat zou toch niet mogen…
ms
Efkes doorbijten tot de termijn verstreken is en verder zo weinig mogelijk aandacht aan besteden, denk ik.
Ik heb de betalingen wel een aantal dagen vervroegd.
Bertie
Wat een gezeur van zo’n bank.
Een wraakactie? Kleinzielig maar het zou me niet verbazen.
ms
Niet enkel die bank deed belachelijk. Om te beginnen zou Lucs nieuwe bank die domiciliëringen overnemen. Dat bleek niet te kunnen. Ik gaf doorlopende opdrachten, wat resulteerde in bovenstaand log.
Maar ook de ziekenkas deed moeilijk. Een domiciliëring zomaar verhuizen kon niet, zei men mij aan de telefoon. Ik had gebeld omdat de betaling van Lucs hospitalisatieverzekering er zat aan te komen, maar oh! neen! Dat was buiten de ziekenkas gerekend. Dat kon zomaar niet van een andere rekening afgehaald worden, zelfs niet als dat via de bank geregeld werd, zelfs niet als dat persoonlijk via telefoon geregeld werd (wat een paar jaar terug voor mijn hospitalisatieverzekering wel mogelijk was geweest). Dat zou en moest per post. Daarvoor moest zij Luc eerst een papier zenden, dat zou een week onderweg zijn waar ondertussen de domiciliëringsdatum overschreden werd, Luc moest dat invullen en ondertekenen en daarna in de bus van de ziekenkas deponeren.
Daarna zou er wel een factuur komen om te melden dat die domiciliëring niet kon afgehaald worden en konden we alsnog die factuur betalen. Die factuur op voorhand betalen kon ook al niet, want je kan geen factuur betalen die niet bestaat. Maar ze zetten wél in die brief met factuur dat je in het vervolg moet zien dat er geld op die rekening staat.
Alles om zichzelf maar belangrijk te maken en te voelen. Ondertussen is dat dan weer geregeld, maar we zitten nu nog enkele maanden met naweeën van die bank. Ik vraag me af wat ze nog gaan vinden om te krijten.
En dat allemaal omdat je stopt als zelfstandige en het leven wil vereenvoudigen.
Bertie
Vereenvoudigen, las ik dat goed? ☻
Zo erg als dit heb ik het nog niet meegemaakt maar wel andere ergernis.
Belasting- en ziekenfondsmedewerkers die niet goed wisten hoe de voorschriften waren, ons voor niets aan het loket lieten komen of doorstuurden naar een andere instantie waar men zelf ook weer geïrriteerd raakte.
Gelukkig kwam het niet vaak voor, je zou er tureluurs van worden.
ms
We stopten in 2015 met de zaak, maar lieten alles gewoon bij het oude omdat we tegen de rompslomp opzagen.
Met die fraude op mijn kredietkaart wilden we op zeker spelen en vond ik dat Luc ook beter een kredietkaart zou hebben, wat hij vóór dat voorval niet nodig achtte maar erna wel. Toen bleek dat zijn bank niet erg geneigd scheen hem er een te bezorgen, mijn bank wél, zélfs als hij zijn rekening gewoon bij zijn oorspronkelijke bank liet.
Me gedacht! Het geld van de mensen wel willen maar er niets tegenover stellen?
We hebben dan maar ineens de voet in de pla gezet en nu moeten we nog wat doorbijten.
francky spruytte
Die banken worden steeds onpersoonlijker en arrogant heb ik de indruk.
ms
Sommige wel ja, zoals die uit het log. Ik stapte er node binnen.
Bertie
Met mijn bank heb ik juist een veel betere verstandhouding. Kleinschalig filiaaltje, werkt prima.
ms
Dat dachten wij van Lucs bank ook, maar dat was dus fout gedacht. Om één of andere reden kreeg ik van die bediende geen vriendelijk woord meer. Het was kantje/boordje nog net beleefd.
Bij de huidige bank hebben we echter een “adviseur” , mooie naam voor contactpersoon. Dat is nu natuurlijk ook weer iemand anders omdat ik geen zaak meer heb. We kijken het aan, maar ze hebben ze ons wel al meer vooruit geholpen.
elsje
wat ik me dan afvraag, waar is dat geld in de tussentijd blijven zweven, hangen of tijdelijk in oude sok gestopt. met recht prehistorische toestan.
ms
Volgens de uitleg per telefoon, moet die betaling op die ene rekening gestort worden maar wordt die intern nog eens doorgestort naar de rekening waar het geld uiteindelijk op moet terecht komen. Maar dan nóg …
Jaren geleden, nog voor internetbankieren bestond, hadden wij maandelijks dat probleem. Toen vroeg ik me dat ook af. Die ene keer gingen we wel eens informeren bij de bank en daar vertelden ze dat onze overschrijving achter de schuif was geraakt. Eén keer kan, maar alle maanden? En waarom ging het dan wel van onze rekening af?
Deze keer denk ik echt dat het een wraakactie betreft, zomaar rekeningen en verzekeringen opzeggen … tsss, dat dachten we toch niet onbestraft te kunnen.