Een paar jaar terug, in de hoogdagen van quinoa en andere supergranen viel het meermaals voor dat we tijdens de evenementen te maken kregen met commentaar op onze manier van eten.

Want ja, ik deed daar niet aan mee. Aangezien onze voorouders al die eeuwen zonder al dat supervoedsel doorgekomen waren, zagen wij het nut niet in om drastisch onze eetgewoontes om te gooien.

Eén van die dingen die enkele collega’s met kilo’s wegwerkten waren avocado’s, het gezondheidsmiddel bij uitstek als je betreffende collega’s moest geloven.

Niet alleen dachten wij aan schadelijke effecten van de consumptie in het groot en transport over zee, maar na het verplichte proeven -restant uit mijn kindertijd- bleek ik die dingen zelfs niet lekker te vinden. Integendeel, ik vond de smaak te flets.

De collega’s schudden meewarig het hoofd bij zoveel domheid want dat ik mijn leven op het spel zette door hun goede raad in de wind te slaan, daar waren ze van overtuigd. Het ging verder dan goede raad, zoals hierboven gezegd: het was regelrechte commentaar in een beledigende en neerbuigende vorm.

De voorbije week las ik over een Iers restaurant waar ze avocado’s willen bannen¹. Jawel. En wel degelijk voor de argumenten die wij enkele jaren geleden ook al aanhaalden.

Al diegenen die avocado’s lusten, doe gerust verder alsjeblieft. Ik ben niet diegene die anderen mijn visie wil opleggen.

¹ Het Nieuwsblad