We gaan naar een winkel.

In de ondergrondse parking staan we voor de keuze: de trap of de lift. Uit sportieve overwegingen nemen we de trap. We nemen altijd de trap behalve als we naar het tiende moeten, bij manier van spreken.

Bovenaan de trap is de toegangsdeur afgesloten en kunnen we, deze keer niet uit sportieve overweging maar uit noodzaak, die trap terug af en de lift in. En wat raar is. Boven zien we helemaal geen deur voor een trap.

Als we willen afrekenen bij de kassa, begin ik erover. En ja, het is wel de bedoeling dat je die trap kan nemen maar ja, soms vergeet men die deur van slot te halen. Waarop ik vraag waar die deur dan toch uit moet komen want daar hebben wij het raden naar omdat die niet te zien was.

Ze zei:

“Als je hier het hoekje omgaat.”

Eens buiten zeg ik: “Het hoekje omgaan?” Waarop Luc antwoordt dat hij even overwoog om te antwoorden: “Dat was ik niet van plan!”

We zijn het hoekje niet omgegaan, we zijn alleen maar eens voorzichtig gaan gluren.