Als we een dag op stap gaan kan het gebeuren dat we gemakkelijkheidshalve onze benen onder andermans tafel -een eethuis natuurlijk- schuiven. Het kan ook zo zijn dat we -ook gemakkelijkheidshalve- de dag voordien voor twee dagen koken. Stoemp leent zich daar erg goed toe.

Soms, vooral als we niet echt weten waar we terecht gaan komen of hoe laat we ergens of thuis zijn, kopen we eens een kant- en klare maaltijd. Dat wilden we vorige dinsdag doen. Maar, blijkbaar was wat wij op het oog hadden niet voorradig. Of wij zochten niet goed. Daar zijn we ook nogal straf in.

Luc vroeg het even na. Oh maar, voor de feesten moesten ze plaats inruimen en gingen bepaalde zaken niet meer aangevuld worden.

We dachten aan een alternatief, maar ken je dat, als je je zinnen ergens op gezet had.

Ik was deze keer de mopperaar: “Voor de feesten? Nu al” zei ik. “Dat wil zeggen dat je geen gewone kost meer mag eten?” ging ik verder. “Moeten we nu al aan de champagne en de chocoladebonbons en het wild?”

Ik kreeg een idee. Ik keek niet meer naar de schappen met alternatieven. Ik nam Luc bij de arm en zei: “We gaan naar de Lidl”. Dat deden we maar blijkbaar was wat wij op het oog hadden niet voorradig. Of wij zochten niet goed. Daar zijn we ook nogal straf in.

We vroegen niks, we kochten niks, we pakten onze biezen en reden naar de Aldi.

We vonden het ook niet zo direct. Of wij zochten niet goed. Daar zijn we ook nogal straf in. Maar dat was ondertussen wel al geweten zeker.

Luc zei: “Als je wil, kunnen we nog naar de Carrefour, terwijl we toch bezig zijn”.

Maar ik had al een alternatief in het wagentje toen ik het gewenste zag en heb het alternatief netjes terug gelegd.

Meestal ben ik erg flexibel, maar op sommige momenten ga ik echt steigeren.

De feesten? Half november? Allee nu …