We hadden een midweek Center Parcs geboekt, volgende week maandag tot vrijdag. Tot eergisteren noen zagen we het nog compleet zitten en bereidde ik al een log voor waarin ik zei dat we waren vertrokken met in ons valies:

• Het kloek besluit dat we onze vakantie niet gingen laten vergallen door vieze beestjes.
• De wetenschap dat ieder in zijn eigen huisje woont, slaapt en eet.
• De hoop dat ons vertrouwen in viroloog Marc Van Ranst¹ en ons betrouwen op ons gezond verstand niet beschaamd wordt moesten we gaan zwemmen.
• Het idee dat we mits in acht name van enige voorzichtigheid misschien ook een avondje uit eten konden.
• De overtuiging dat een paar dagen bos wandelen niet bepaald nefast is.

Donderdag middag kwam de twijfel en wel omdat je ook daar weer afhangt van de goede wil van anderen en we momenteel nogal veel domme mensen opmerken. Dom in de mate dat ze geen afstand houden, in een winkelgang recht op je aflopen en haast in je gezicht ademen … afin -dachten we- dat zouden ze in zo een park ook wel doen.

Donderdagavond kwam de zekerheid. Als de scholen dicht gingen zouden alle jonge gasten wel eens kunnen afzakken naar dat park aangezien alle Limburgse zwembaden dicht gingen. Ik zou zondag afmelden … je weet maar nooit dat ze nog zouden gaan sluiten en als de beslissing van hen komt in plaats van van ons maakt dat toch wel een verschil.

Ze sloten! Vrijdagmorgen belde Luc zelf naar de instantie die hem meldde dat Erperheide ook dicht ging, waarop ik met henzelf contact opnam en het bevestigd kreeg. Gelukkig had Luc dat opgezocht nog voor het in het nieuws² kwam, zodoende kon ik hen nog bereiken. Binnen enkele dagen zullen we meer informatie krijgen om het verdere verloop te bekijken.

We moeten dus niet meer bang zijn dat we naar huis zouden komen met vieze beesten, van welke soort of ondersoort dan ook³.