Zoek
Het gebeurde al enkele jaren geleden.
We waren uitgenodigd voor een kerstfeest en zaten aan een goedgevulde tafel. We praatten met de mensen die rond ons zaten, zoals je wel meer ziet bij een grote tafel waar veel mensen aangeschoven zitten.
Tot plots de gastheer op stond en nogal geagiteerd wist te vertellen dat hij -aan het hoofd van de tafel gezeten- iets zat te vertellen en dat wij onderling zaten te praten zonder naar hem te luisteren.
De sfeer was meteen goed. Ik heb mijn mond de hele avond niet meer open gedaan en me maar weer eens bestraft gevoeld.
Diezelfde gastheer, maar dan geen gastheer, zat wel bij ons aan tafel bij een andere -latere- gelegenheid. We praatten over koetjes en kalfjes toen de man ineens kwam binnengestoven en zei: “Zwijg eens allemaal, ik heb iets belangrijk te zeggen” waarna hij ons inlichtte over iets dat ons geen meuzzel interesseerde.
Ik heb mijn mond de hele namiddag niet meer open gedaan en me maar weer eens heel oninteressant gevoeld.
Er zijn nog zo van die belangrijke zaken. Zoals die keer dat ik een mededeling deed, die niet van wereldbelang was, maar toch een kleine impact kon hebben in een besloten kring.
Ze waren belangrijke statistieken aan het lezen.
Over belang of geen belang wil ik het niet hebben. Meestal ga ik niet luisteren naar belangrijke mensen. Ik vind ze nogal saai en van eigenbelang bewust.
Maar zij die zichzelf belangrijk gaan verklaren vertellen mij eigenlijk enkel maar hoe onbelangrijk en weinig van tel ik wel ben.
Dat soort omstandigheden, maakt dat ik volledig dichtklap. En dat begrijpen de zelfverklaarde belangrijke mensen dan weer niet.
Eigenlijk interesseert dat hen geen meuzzel.
Matroos Beek
Dat zijn van die mensen die enkel graag zichzelf horen en totaal geen interesse hebben in een ander. Vreselijke lui.
Anna berg
Herkenbaar. ? Onze jongste is allergisch aan dergelijke mensen. Te aanwezig, noemt hij hen.
ms
Wel dat beschrijft het nu eens helemaal. Ik probeer ook uit hun buurt te blijven, maar soms kan dat niet.
Matroos Beek
Hij heeft gelijk.
ms
Over het algemeen genomen ergert het me niet zo, maar er zijn zo van die momenten …
Matroos Beek
Als je ze kan mijden, dan doe je dat natuurlijk, maar het kan niet altijd. Soms moet je met zo iemand samenwerken… Dat is me dit schooljaar overkomen. De crisis kwam als een zegen wat dat betreft.
ms
Och hemel, dat is erger dan sporadisch. Daar kan je je wat op voorbereiden.
Waarschijnlijk krijg ik dan wel het stempel “ongezellig” opgekleefd.
Weet je, hoe je het keert of draait, het is toch nooit goed.
francky spruytte
Dergelijke mensen probeer ik uit de buurt te houden, maar dat lukt jammer genoeg niet altijd.
ms
Neen, jammer genoeg niet.
Bertie
Die heb ik lang niet meer meegemaakt en ik mis ze niet. Echt vervelende lui.
Je vindt ze ook in je naaste omgeving, degenen die zoveel mogelijk het woord voeren en veel te uitgebreid hun mening verkondigen.
ms
Juist, ja de die, die je niet helemaal kan ontwijken.
Bertie
Stomvervelend en vaak niets in de gaten hebbend. ?
ms
Er van uit gaand dat zij het groot gelijk aan hun kant hebbend, natuurlijk.
elsje
Het overkomt iedereen weleens denk ik. Soms als ik wil vertellen of delen met de groep waarin ik me op dat moment bevind voel ik me vak als een vis op het droge die naar adem zit te happen. Mijn mond gaat steeds open en dicht omdat ik de kans niet krijg iets te zeggen. Er zijn altijd mensen die mij gaan overstemmen, gewoonweg niet luisteren of niet eens merken dat ik er ben…
Op zulke momenten denk ik dan, wat doe ik hier en wie zijn toch al die mensen.
ms
Wel eens? Ik heb nooit anders geweten dan dat er gewoon over me heen gepraat wordt.
En het is niet dat ik echt over onnozelheden of zo bezig ben. Want ooit begon ik over iets waar niemand ook maar enig belang aan hechtte om dan later in de auto -onze auto, daarvoor was ik wél goed- over hetzelfde onderling te zitten doorbomen op de achterbank.
Het is niet wat er wordt gezegd, het is wie het zegt.
En meestal raakt het mijn koude kleren niet, maar dat doet het wel als je die ene keer dat je toch aansluiting vindt op je plaats gezet wordt.
Waarom dan nu? Omdat er met dat virus zaken aan de oppervlakte komen die je anders efkes terug onder duwt.
Jolie
In zulke situaties (herkenbaar!) moet ik wel ‘ns aan het mensapen-onderzoek van Frans de Waal denken, zo van “Oh, kijk, het alfamannetje van dit gezelschap moet even iedereen laten weten wie het alfamannetje is… Wat gênant….”
Helaas kan ik het wel herkennen, maar zit ook ik altijd vast in de “mens-apen-hierarchie” :-/ In veel gezelschappen worden simplistische “zelf-feliciteer-“talenten gewaardeerd, (momenteel?) niet de mensen die geïnteresseerd zijn in nuances of die feiten onderzoeken. Zie ook Trump, Erdogan, Poetin, Bolsonaro. Misschien leven we als mensen nèt niet lang genoeg om de wandaden van hun voorgangers te herinneren, en trappen “we” er telkens weer in?
Hier een interview met Frans de Waal: https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/frans-de-waal~bf72351d/
ms
De luidste roeper … Maar daar trap ik niet in. Ik laat hem roepen en luister niet meer.
Blijkbaar hoor ik zelfs niet bij een groep.