Dat ik wel eens meer een nachtmerrie op bezoek krijg moet niemand noch verwonderen, ik vertelde het al meer. Ik let nu zelfs op welke programma’s ik -vooral dan ’s avonds- bekijk.

De droom die ik vorige maandag had was niet echt een nachtmerrie, eerder door en door gestoord. Eigenlijk kon je stellen dat hij vooral draaide om een verliezen van private levenssfeer.

Hij begon met een telefoontje van Broer die me wist te vertellen dat hij me had gezien in één of andere reportage. Ik had een erg korte mini-rok gedragen en had me voorover gebukt en volgens Broer had hij de kleur van mijn ondergoed gezien. Hij was geschokt.

Vanwaar dat kwam, kan ik denkelijk wel verklaren. Het heeft te zien met een ouder logje over een glasbak en met een filmspotje -Big Momma’s House?- dat ze op TV bij de aankomende films presenteerden.

Daarna kwamen twee Aziatische dames die we nogal oppervlakkig kennen ons opzoeken met twee stickervellen in hun handen. Die hadden ze gevonden in de gazettenwinkel van ons treinstation. De stickers waren foto’s, op het ene vel van mij en op het andere van Luc. Het betrof het soort pasfoto die je nodig hebt om een account aan te maken. Ze vroegen of ze elk van elk vel zo een foto mochten hebben.

Bij een volgend stuk droom zagen we onszelf, Luc en mijzelf dus, in het TV-Journaal, op een hoog gebouw in Brussel klimmen -al is klefferen een beter woord- waarbij werd opgeroepen om toch niet hetzelfde te gaan doen.

Vanwaar dat komt kan ik misschien ook wel een beetje begrijpen maar het is van de zotte.

Daardoor hadden we de aandacht getrokken van iets of iemand die ons ermee ging afdreigen. Ik moest dit of dat doen of ze gingen ons aangeven.

“Zie jij dat zitten?” vroeg ik Luc.

Ik weet niet wat hij ervan vond want ik maakte mezelf wakker.

Ik zag het namelijk zelf niet zitten.