Op zeker ogenblik vroegen we ons af waarom we ineens veel minder mezekes zagen.

Het antwoord is eenvoudig. Sedert de vorige buurman in een WZC werd opgenomen en we nieuwe buren hebben hangen er mezenbollen bij die mensen aan de afsluiting. En hun tuin is hoger gelegen dan ons koerke. Zaak verklaard.

De mussen bleven ons trouw. De laatste dagen zien we wel terug meer meesjes, vooral op de noten. Die hangen bij de buurman niet. Waarschijnlijk overleggen de mezen ’s morgens welk restaurant ze die dag willen aandoen.

Dat er ooit al een duif in ons voederhuis genepen zat kan ik niet aantonen met een foto en dat vind ik nu echt spijtig. De foto van de duif in het bad nam Luc met de gsm. Mooi is die niet. Dat is ook spijtig.

Maar nu profiteert de familie merel van de faciliteiten. Hij eet, zij baadt en het bevalt hen blijkbaar. Zelfs mijn silhouet aan het venster verjaagt hen niet.

De merels wonen al jaren bij ons, maar dan wel achter de hoek ergens in de klimop, maar tot zulke uitspattingen hebben ze zich eerder nog nooit laten verleiden.