Zoek
Wonen op de taalgrens is een beetje zoals hinken op twee benen.
Waar we in 2010 onze auto wegdeden om het met het openbaar vervoer te gaan doen, kregen we een abonnement van “De Lijn”. En waar anderen daarmee overal geraken moesten wij ons beperken tot de helft van de 360° rond ons.
In het Franstalig landsgedeelte rijdt de TEC en dat is, jawel, een andere firma.
We hebben het vier jaar volgehouden en doorgezet en het was niet De Lijn of TEC die ons deden overstag gaan om terug een auto te kopen, ook niet het feit dat we zeven uur nodig hadden om van hieruit in Leeuwarden te geraken, mits we nergens een aansluiting zouden missen -wat een tijdverlies en dat voor het werk- maar wel dat het openbaar vervoer ging staken net voor we het Kanaal zouden oversteken en wij dan wel met een boeking zaten maar er nooit ofte nooit zouden geraken.
Nu is het wat anders. Willen we gaan wandelen en willen we iets zuiders proberen dan onze woonplaats, vangen we bot. Vlaams-Brabant en Limburg bieden mooie wandelingen aan, maar hoeveel kan je er doen in dezelfde streek zonder met een déjà vu gevoel naar huis te gaan?
Wat afwisseling kan af en toe wel eens deugd doen. Maar in de Walen? Meestal moet je je oor te luisteren leggen bij de lokale diensten voor toerisme waar je kaarten kan kopen. Alléén zijn die niet steeds open, nu zeker niet door corona of ze zijn open maar op afspraak.
Websites? Juist. Routeyou is een alternatief, maar je moet er wel een account aanmaken én de pro-versie betalen om de satellietkaart te bekijken. Dat is nodig om niet steeds tussen huizen te lopen.
Cirkwi is een andere. Daar vonden we de wandeling van gisteren en nog dichtbij huis ook nog. Maar eigenlijk vind ik hun aanbod voor België maar aan de magere kant.
Het voordeel is dan wel dat zelfs op die luttele kilometers van hier, het wandelen al heel wat anders in petto heeft.
Matroos Beek
Het is toch altijd zoeken naar die wandel- en fietsroutes. Ik ben er niet zo goed in thuis en zoek meestal maar wat via internet.
ms
Het valt wel mee, maar in de Franstalige kant heb je die websites niet die allerlei wandelingen aanbieden.
Je moet echt zoeken en hopen dat je iets tegenkomt dat de moeite waard is.
Meestal teken ik het parcours dan eerst en bekijk het via de gps om te kijken of het groen genoeg is.
Koen
Nu word ik heel nieuwsgierig? Waarom gaan jullie naar Leeuwarden of was het zomaar een willekeurige stad in Noord-Nederland om je verhaal over het OV te illustreren?
ms
Niet “gaan” maar “gingen”.
Het was in de tijd dat mijn klanten besloten dat ik wel wat langer op mijn geld mocht wachten en er liefst van al nog om bedelde, dat we besloten de evenementen erbij te nemen.
Dat was niet voltijds maar gewoon van tijd tot tijd eens. Het was de job die ik in mijn leven het liefst heb gedaan.
Het bleef -jammer genoeg- niet duren zodat we uiteindelijk toch maar ons pensioen pakten.
En jà, Leeuwarden zat bij in dat pakket.
In 2013 zijn we, zomaar, op vakantie vertrokken naar Harlingen, ook per trein. We hadden al jaren geen vakantie genomen door de zaak.
Toen we terugkwamen waren de sporen vervormd door de hitte.
Bertie
Weinig tegemoetkomend. Wordt er minder aan toerisme gedaan door de bewoners aan de Waalse kant?
ms
Ik heb geen idee. Of ze kopen massaal die wandelkaarten aan.
Bertie
Of zijn ze al een beetje Frans? 😁
ms
Het is de taalgrens en aan de andere kant spreken ze Frans.
Bertie
Snap ik.Ik dacht aan de stroefheid van sommige mensen in Frankrijk.
ms
Bizar. Daar heb ik geen ervaring mee. De Fransen die ik ooit kende waren wel gemoedelijke mensen.
Bertie
Dat zeg ik eigenlijk verkeerd, ik bedoel de weigering om Engels te spreken of te verstaan terwijl er buitenlandse toeristen waren.
Maar het was een plattelandsgebiedje, dat scheelt misschien.
ms
Zo ja. Zo ken ik ze wel. Duitsers hadden dat vroeger ook wel.
Een bevriende Duitser vond dat, als hij naar het buitenland op reis ging, ze maar Duits moesten spreken, want hij was de gast.
Maar anderzijds moest je, als je naar Duitsland ging maar Duits kennen.
Dat is nu ook niet meer zo. Ze beginnen er nu al in het Engels nog voor je de kans krijgt één woord te zeggen.
In Frankrijk was ik al jaren niet meer.
Suskeblogt
Er bestaan tegenwoordig apps om je op de juiste weg te helpen, maar daar heb ik geen ervaring mee. Iemand die ik ken is dan daar wel over te spreken.
ms
Wel ja, Cirkwi en Routeyou maar die vind ik niet echt schitterend. Cirkwi heeft weinig aanbod en routeyou geeft wandelingen die door anderen gemaakt zijn en het zijn de andere wandelaars die dan maar moeten beoordelen.