Zou ik het uitdaging durven noemen als het toeval wil dat, net op de dag dat ik het over het boek “De koekjesclub” had, boek dat werkelijk een aanwinst was mijn boekenkast, Luc in de Kringwinkel kwam afgestesseld met een koekjesspuit.

Het was niet zo direct beklonken. Ik bekeek het ding en vroeg me af welke meerwaarde dat kon hebben -moet een koekje niet gewoon lekker zijn?- maar ik ging overstag voor de prijs en voor het feit dat het nieuw was.

Eens thuis bekeek ik het wat grondiger en kwam tot de conclusie dat het wel een plezante aankoop zou kunnen zijn.

Waarom een uitdaging? Ik gebruikte zoiets nog nooit. Maar een nieuwe aanwinst was het wel.

Het werd wat uitproberen, wat testen en wat foefelen. Sakkeren deed ik niet, me ergeren ook niet.

Ik weet gewoon … dat het niet bij één keer gaat blijven. Bij twee denkelijk ook niet. Waarschijnlijk komen er zelfs nog veel meer keren.

En dat niet alleen omdat het plezant is. Ik probeerde ook alle koekmodellekes nog niet uit.