Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Later als ik …

Ik weet dat dit blog maar over de banale dingen des levens gaat. Dat komt omdat ik met mijn simpel verstand de grotemensenwereld nog altijd niet snap. En dat op mijn leeftijd.

In mijn gedacht is het leven heel simpel. Gewoon iedereen gerust laten. Dat het zo niet werkt had ik al van kindsbeen af moeten weten. Er zijn de bemoeizieken, de betweters, de andersdenkenden die altijd gelijk hebben … en noem maar op.

Ik snap bijvoorbeeld de logica van experten ter zake niet toen die mij, een poos geleden, probeerden uit te leggen hoe het kan dat iemand met een bepaald gedachtegoed zomaar een heel arsenaal wapens uit een munitiedepot kan afhalen. Of hoe men zomaar iemand met een bepaalde achtergrond als bestraffing de bewaking van zo een munitiedepot toevertrouwt.

Het zal aan mij liggen.

Om dat soort wereldzaken niet te laten malen in mijn hoofd ga ik me dan met de onbenullige dingen bezig houden zoals bakken, wandelen, koers en andere spelen kijken, prentjes en afbeeldingen en foto’s, beestjes en blommekes in de natuur en de kleine ongemakken van het ouder worden.

Het ziet er deze dagen weer naar uit dat ik de komende dagen, weken en maanden weeral een paar nieuwe belangrijke onbelangrijkheden bij elkaar zal moeten schrapen.

Previous

De nieuwe …

Next

Koekskes!

10 Comments

  1. Het is ook het beste wat een mens kan doen in deze verwarrende tijden.

  2. Een munitiedepot vereist speciale voorzorg ook in de bewaking maar ja, in het leger wordt men laks, soms, waar niet.

    Hoe het bij anderen gaat weet ik niet altijd maar mijn ‘gewone’ leven bestaat alleen maar uit banale dingen.
    Gelukkig maar, naast de hoogtepunten zaten ook een paar dieptes, liever niet voor herhaling vatbaar.

  3. Ik interesseer me van langs on minder voor het nieuws. Het is meestal nutteloze informatie die ons alleen maar angst en twijfel bezorgt.

  4. elsjeveth

    Met het nieuws van de laatste dagen in mijn achterhoofd, de beelden van duizenden wanhopige mensen op een vliegveld op mijn netvlies, kan ik alleen god, allah of weet ik wie op mijn blote knieën danken voor het hebben van een zogenaamd banaal leven. Boekjes lezen, wandelen, beetje amok maken over wie naar welke muziek luistert het heeft voor mij veel weg van een paradijselijk geheel.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén