Wie de instagrams hiernaast zo wat volgt, zal wel al gezien hebben dat Luc vaker gebruik maakt van Weathershot dan ik. Ik doe dat enkel als ik elders ben. Ik ben ook niet zo instagrammig gezind.

Wie die instagrams zo wat volgt, zal dan ook al wel gezien hebben dat Luc al een paar dagen stil is.

Dat komt door zaterdag. Luc neemt -zoals naar gewoonte- een foto met Weathershot en kijkt sip. “Die wil dat niet opslaan” zegt hij. Eens thuis gaat hij dat nader bekijken en toont me de melding dat zijn SD-kaart naar de filistijnen is.

En dan begint het. Waar mijn foto’s zo goed als onmiddellijk verhuizen van de telefoon of het fototoestel naar de losse harde schijf of het blog staan die van Luc nog, al jarenlang, op die SD-kaart. In 2018 ergens had hij die wel eens -vermoedelijk op mijn aanraden- op de laptop gezet.

En nu begon het gevecht. Luc tegen de laptop, Luc tegen de telefoon. Ik wou helpen maar dat is dan weer op eigen risico, ik zou ze alle drie kunnen tegen krijgen.

Uiteindelijk opperde ik dat Luc moest proberen om die telefoon met die laptop te laten communiceren, want dat wilden die ook al niet. Hij moest die dus eerst officieel laten kennismaken.

Ziezo, het kalf is niet verzopen, de foto’s zijn niet verloren. We hebben een andere SD-kaart besteld.

Ik dacht dat ik nog een reserve had, maar die heb ik ooit eens aan Ella gegeven.

Ondertussen werden en worden Lucs Weathershots met mijn telefoon en mijn vingers genomen … en zegt hij hoe hij het wil hebben.